2024-03-28T22:03:39Z
https://ijasr.um.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=4519
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
استفاده از ضایعات بوجاری گندم با و بدون مکمل آنزیمی در جیره رشد جوجه های گوشتی
مژگان
مظهری
ابوالقاسم
گلیان
حسن
کرمانشاهی
یک آزمایش فاکتوریل 2×5 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار 10 قطعه ای، جهت بررسی اثر جایگزینی ذرت با سطوح مختلف ضایعات بوجاری گندم با و بدون مکمل آنزیمی بر عملکرد، پارامترهای دستگاه گوارش، ویسکوزیته و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، انجام گرفت. پانصد قطعه جوجه نر سویه راس تا 10 روزگی با جیره استاندارد تغذیه شده و در 11 روزگی به طور تصادفی به ده تیمار آزمایشی حاوی 5 سطح ضایعات بوجاری گندم (0، 9، 18، 27 و 36%) و 2 سطح آنزیم (0 و 05/0%) اختصاص یافتند. اثر سطح ضایعات بوجاری گندم بر مصرف خوراک جوجه ها و ضریب تبدیل غذایی معنی دار نبود. افزایش وزن روزانه با افزایش سطح ضایعات بوجاری گندم به طور معنی داری کاهش پیدا کرد. مکمل آنزیمی به طور معنی داری میانگین وزن روزانه را افزایش و ضریب تبدیل را بهبود بخشید. وزن نسبی کبد، سنگدان، پانکراس و روده بزرگ به طور معنی داری با افزایش سطح ضایعات بوجاری گندم افزایش پیدا کرد. مکمل آنزیمی به طور معنی داری افزایش وزن قسمت های مختلف دستگاه گوارش شامل پیش معده، چینه دان، سنگدان، پانکراس و روده بزرگ را کاهش داد. افزایش سطح ضایعات بوجاری گندم منجر به افزایش معنی دار ویسکوزیته ماده هضمی ژژونوم و ایلئوم و مکمل آنزیمی منجر به کاهش معنی دار آن شد. افزایش سطح ضایعات بوجاری گندم منجر به افزایش معنی دار عرض ویلی وکاهش معنی دار ارتفاع ویلی و عمق کریپت گردید. افزودن آنزیم به جیره به طور معنی داری ارتفاع ویلی و عمق کریپت را افزایش داد. در مشاهدات میکروسکوپی بافت ژژونوم جوجه های تغذیه شده با ضایعات بوجاری گندم، ویلی ها کوتاهتر، ضخیم تر و آسیب دیده تر مشاهده شدند،که با افزودن مکمل آنزیمی از شدت آسیب کاسته شد.
Wheat screenings
Enzyme supplementation
Performance
Broilers
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32854_21d48d0b763eb05f4bf3ea8dc4ed67c4.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
بررسی وضعیت مدیریت پرورش گاو شیری در استان های خراسان
رضا
ولی زاده
مرضیه
قدمی کوهستانی
به منظور شناخت وضعیت مدیریت گاوداری های صنعتی و نیمه صنعتی استان های خراسان به ویژه از نظر تغذیه، تعداد 113 واحد گاو شیری دارای پروانه و کارت شناسایی از طریق پرسشنامه و بازدید بررسی شدند. درصد گاوهای دوشا، خشک، تلیسه های آبستن، تلیسه های غیرآبستن، گوساله-های 6 تا 12 ماهه، گوساله های کمتر از 6 ماه، گوساله های شیری و گاو نر داشتی در واحدهای مورد مطالعه به ترتیب 39، 10، 11، 6، 15، 9، 10 و 1/0 درصد بود. میانگین تولید روزانه شیر 5/25 کیلوگرم و درصد چربی 5/3 درصد بود. تغییرات زیادی در فراوانی، نوع و کیفیت مواد خوراکی به ویژه علوفه وجود داشت. تغییرات قیمت مواد خوراکی در طول سال حدود 30 درصد بود. مصرف مواد مغذی بیش از حدود توصیه شده بود و درصد هزینه تغذیه مازاد از کل هزینه خوراک روزانه برای گاوهای پر شیر، متوسط شیر، کم شیر و خشک به ترتیب 1/9، 3/14، 15 و 1/9 درصد بود. عمده کنسانتره های مصرفی در محل گاوداری ها تهیه می شد. میانگین غلظت انرژی خالص شیردهی در کیلوگرم ماده خشک و درصد پروتئین خام کنسانتره های دست ساز و کنسانترههای تهیه شده در کارخانه های خوراک دام به ترتیب 03/0±73/1 مگاکالری، 8/0±1/16 درصد، 04/0±68/1 مگاکالری و 04/1±3/15 درصد بود. در بیشتر واحدها اتلاف مواد سیلویی شکل های مختلف به ویژه در طی فرآیند سیلو کردن و نگهداری آن مشخص بود. به طور کلی در این مطالعه مشخص شد که اساساً گاوداران جیره های حاوی انرژی بیشتر و نامتوازن از نظر پروتئین را به مصرف گاوهای شیری می رساندند و کیفیت علوفه پایین و به شدت متغیر بود. جهت بهبود وضعیت و استفاده بهینه از امکانات، اعمال مدیریت فنی و آموزش های ترویجی توصیه می شود.
Khorasan
Dairy cow management
Ration
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32872_b0d6f9dc57056a0f397f2b9a7cf1ae75.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
اثرات سطوح مختلف دانه سویای برشته و متیونین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجه های نر گوشتی
محسن
تیموری
رضا
وکیلی
سونیا
زکی زاده
علیرضا
فروغی
حسن
رحمانی
این آزمایش بمنظور بررسی اثرات سطوح مختلف دانه سویای برشته و متیونین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی انجام شد. در این پژوهش از سه سطح دانه سویای برشته (0، 8 و 12% از جیره) و دو سطح متیونین (توصیه سویه راس و 10% مازاد بر آن) در قالب طرح کاملاً تصادفی براساس آزمایش فاکتوریل (2×3) با 312 قطعه جوجه نر یکروزه گوشتی در 6 تیمار، 4 تکرار و 13 جوجه در هر تکرار استفاده شد. نتایج نشان داد که دانه سویای برشته باعث کاهش مصرف خوراک، بهبود ضریب تبدیل و افزایش وزن جوجه ها در دوره پایانی و کل دوره شد همچنین سطح 12% آن در بهبود ضریب تبدیل تفاوت معنی داری با سطح 8% نشان داد اما در مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن تفاوت دو سطح معنی دار نشد. اثرات متقابل دانه سویای برشته و متیونین بر کاهش مصرف خوراک، افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل اثر معنی داری نداشت. سطوح مختلف دانه سویای برشته بر کاهش LDLو کلسترول تاثیر معنی داری داشت و سطح 12% آن در کاهش تری گلیسرید و وزن نسبی لوزالمعده اختلاف معنی داری ایجاد کرد. اثر سطوح متیونین بر مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل و فراسنجه های خونی معنی دار نشد اما10% مکمل متیونین بطور معنی داری وزن نسبی لوزالمعده را کاهش داد اثرات متقابل دانه سویای برشته و متیونین برکاهش LDL و تری گلیسرید و افزایش HDLمعنی دار نبود و سطح 12% دانه سویای برشته با 10% مکمل متیونین، کلسترول و وزن نسبی لوزالمعده را بطور معنی داری کاهش داد. بطور کلی نتایج نشان داد سطح 12% دانه سویا برشته با10% مکمل متیونین باعث بهبود صفات عملکردی می شود.
Roasted fullfat soybean
DL-methionine
Blood parameter
Performance, Broiler
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32937_fe5735904d277d6186d0996e5c00c7b0.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
برآورد احتیاجات لیزین قابل هضم در دوره آغازین بلدرچین ژاپنی
مصطفی
آشوری
قاسم
جلیلوند
مهران
مهری
غلامرضا
زابلی
محمود
قزاقی
این پژوهش به منظور تعیین احتیاجات لیزین بلدرچین ژاپنی بر اساس قابلیت هضم در دامنه سنی 21-7 روزگی انجام شد. سطوح درجه بندی شده ال- لیزین هیدروکلراید در ازای حذف همان مقدار نشاسته ذرت به جیره پایه اضافه شد تا سطوح مختلف لیزین قابل هضم از 75/0 تا 35/1 درصد جیره بدست آمد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح لیزین قابل هضم جیره افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، مصرف خوراک و وزن گوشت سینه و وزن ران به طور معنی دار تغییر می کند. از روش های مدل سازی خط شکسته خطی و خط شکسته درجه دو بر اساس نقطه شکست برای تعیین میزان احتیاجات لیزین قابل هضم استفاده گردید. بر اساس خط شکسته خطی، نقطه شکست برای ضریب تبدیل غذایی و وزن ماهیچه سینه به ترتیب 99/0 و 04/1 درصد لیزین قابل هضم جیره و بر اساس خط شکسته درجه دو نقطه شکست برای افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و وزن ماهیچه سینه به ترتیب 11/1، 04/1 و 15/1 درصد لیزین قابل هضم جیره به دست آمد. این نتایج نشان داد که مقدار احتیاجات لیزین قابل هضم برای حداکثر وزن سینه بیش از احتیاجات برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی است.
Lysine requirement
Japanese quail
Production performance
Broken line model
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32978_af15cec4473175f4c3678de94ff50944.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
تأثیر مغز میوه بلوط بر قابلیت هضم و خصوصیات تخمیر شکمبه ای گوسفند نژاد عربی
مریم
هرسینی
محمد
بوجارپور
موسی
اسلامی
مرتضی
چاجی
طاهره
محمدآبادی
این آزمایش به منظور بررسی اثر مغز میوه بلوط بر خصوصیات هضم پذیری و تخمیر شکمبه ای گوسفند نژاد عربی انجام گرفت. بدین منظور از 16 رأس گوسفند ماده نژاد عربی با میانگین وزن 3 ± 45 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح میوه بلوط (0، 21، 42 و 63 درصد بلوط در ماده خشک خوراک) بودند. دامها به مدت 28 روز با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. مدفوع همراه با باقیمانده خوراک گوسفندان جهت اندازهگیری قابلیت هضم ظاهری در 7 روز آخر دوره آزمایش جمعآوری شدند. در پایان دوره نیز جهت اندازه گیری فراسنجه های تخمیری با تکنیک تولید گاز از تمامی دامها مایع شکمبه گرفته شد. نتایج نشان داد که قابلیت هضم ظاهری ماده خشک جیرهها (به ترتیب 55/63، 70/70، 73/71 و 80/75 درصد) با افزایش مقدار بلوط به طور خطی افزایش یافت. میزانpH (به ترتیب 29/6، 23/6، 17/6 و 90/5) و غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه (به ترتیب 66/15، 75/13، 58/13 و 11/13) با افزایش سطح بلوط در جیره به طور خطی کاهش یافتند. پتانسیل تولید گاز، ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ظاهری فیبر نامحلول در شوینده خنثی و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند. بنابراین با توجه به عدم تاثیر منفی تانن بلوط، میتوان از میوه بلوط به عنوان منبع با ارزشی از کربوهیدرات و انرژی در جیره گوسفند استفاده نمود.
Gas production Technique
Fermentation parameters
Digestibility of netural and acid detergent fibre
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_33005_25921fa81ebe3d2d8b6cdfe1b1a1bca0.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
اثر افزودن ریشه گیاه باریجه (Boiss Ferula gummosa) به جیره غذایی بر عملکرد، میکروبیولوژی روده و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در جوجههای گوشتی
زهرا
عبدالهی زاوه
احمد
حسن آبادی
ابوالقاسم
گلیان
در این تحقیق اثر سطوح مختلف پودر ریشه گیاه باریجه بر عملکرد، جمعیت میکروبی، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و چربی خام خوراک در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه ذرت-سویا مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه از سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 گروه آزمایشی با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جیرهها دارای 4 سطح پودر ریشه باریجه شامل صفر، 1، 2 و3 درصد، به طور جداگانه برای دورههای آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (49-25 روزگی) تنظیم شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که افزودن پودر ریشه باریجه باعث کاهش معنیدار خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در دوره آغازین شد؛ ولی در دوره رشد و پایانی این اختلافات معنیدار نبود. ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. نتایج حاصل از تفکیک لاشه نشان داد که وزن نسبی محصول سینه، رانها و همچنین کبد و چربی حفره شکمی تحت تأثیر سطوح مختلف پودر ریشه باریجه قرار گرفت. اثر افزودن پودر ریشه باریجه به جیره غذایی بر طول قسمتهای مختلف دستگاه گوارش معنیدار نبود. با افزودن این گیاه دارویی به جیره غذایی، تعداد باکتریهای مضر کلیفرمی در محتویات ایلئوم به طور معنیداری کاهش و تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس افزایش یافت. قابلیت هضم ماده خشک و چربی خام خوراک تحت تأثیر سطوح مختلف پودر ریشه باریجه قرار نگرفت. به طورکلی، نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از ریشه باریجه در جیره غذایی جوجههای گوشتی، بار میکروبی روده را بهبود بخشید ولی بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی تأثیر معنیداری نداشت.
Root of Ferula gummosa Boiss
Microbial population
Performance
Carcass Characteristics
Apparent nutrient digestibility
Broiler
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_33028_557e25e88f9160ea4cec4d9b54522546.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
ترکیب شیمیایی و ارزش تغذیهای گون اسپرسی (Astragalus brevidens Freyn & Sint) و مازندرانی (Astragalus masenderanus Bunge) در شرایط برون تنی
فریدون
ملتی
ندا
نقدی
رضا
ولی زاده
هدف از اجرای این مطالعه تعیین ارزش غذایی دو گونه گون اسپرسی و مازندرانی از طریق اندازهگیری ترکیبات شیمیایی، میزان تولید گاز و قابلیت هضم در شرایط برون تنی در سه مرحله مورفولوژیکی (رویشی، گلدهی، بذردهی) بود. گونهای اسپرسی و مازندرانی از گیاهان بومی استانهای خراسان هستند که به علت برخورداری از خوشخوراکی و تولید بالا مورد توجه میباشند. تولید گاز و خصوصیات تجزیه پذیری ماده خشک گیاه طی مراحل مختلف رشد، در 120 ساعت انکوباسیون اندازهگیری شد. تجزیه شیمیایی نشان داد ارزش غذایی گیاه، تحت تاثیر مراحل رشد گیاه قرار دارد. در مرحله رویشی میزان پروتئین برگ در گون اسپرسی و مازندرانی به ترتیب برابر با 99/16 و 77/20 درصد بود و همانطور که انتظار میرفت با افزایش سن گیاه از میزان پروتئین برگ کاسته شد (05/0P
Astragalus brevidens
Astragalus masenderanus
Gas production
Digestible organic matter
Metabolizable energy
In vitro dry matter digestibility
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_33050_241da1c4b50edf2e990cad749d4ab370.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
بررسی اثرات تغذیه ای کنجاله سویای میکرونیزه شده و مقایسه ی آن با مکمل سازی متیونین محافظت شده بر عملکرد بره های پرواری آمیخته زل
سارا
یوسفیان
اسداله
تیموری یانسری
زربخت
انصاری پیرسرائی
به منظور بررسی اثرات کنجاله سویای پرتوتابی شده با امواج مایکروویو (800 وات) به مدت پنج دقیقه و مکمل سازی با متیونین محافظت شده (مپران) (سه گرم در روز) بر عملکرد پرواری بره های آمیخته ی زل، 15 بره با نمره بدنی آغازین مشابه و میانگین وزن 32/2± 52/31 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار در پنج تکرار به مدت 80 روز پروار شدند. سه تیمار آزمایشی شامل کنجاله سویای معمولی (تیمار یک)، پرتوتابی شده با مایکروویو (تیمار دو) و مکمل شده با مپران (تیمار سه) بودند. وزن-کشی دام ها هر 15 روز انجام و مصرف خوراک روزانه تعیین و قابلیت هضم ماده ی خشک و مواد مغذی تیمارها مقایسه شدند. در پایان آزمایش سه تکرار از هر تیمار کشتار و لاشه های آن ها مورد تجزیه و ارزیابی قرار گرفت. مقدار خوراک مصرفی روزانه (6/2218 گرم در تیمار یک و 0/2699 و 4/2775 گرم، به ترتیب در تیمارهای دو و سه)، وزن بدن در انتهای دوره آزمایشی (0/40 کیلوگرم در تیمار یک و 4/50 و 5/52 کیلوگرم به ترتیب در تیمارهای دو و سه)، افزایش وزن روزانه (7/135 گرم در تیمار یک و 5/234 و 248 گرم، به ترتیب در تیمارهای دو و سه)، و خصوصیات لاشه بین تیمار یک و تیمارهای دو و سه معنی دار بود (05/0> P)، تفاوت معنی داری بین تیمار دو و سه مشاهده نشد. نتایج نشان می دهد که پرتوتابی کنجاله ی سویا و مکمل سازی با مپران سبب بهبود عملکرد پرورای و کیفیت لاشه ی بره ها با افزایش وزن ماهیچه های گران قیمت (گروه های یک و سه استاندارد ماهیچه ای) و افزایش سطح مقطع عضله ی راسته شده است.
Soybean meal
Micronization
Ruminal protected methionine
Growing lamb
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32967_16f18abca626fea01f349a54b9532f7f.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
اثر سطوح مختلف برگ درخت عناب بر مصرف خوراک، متابولیتهای خون، تولید و ترکیبات شیر بزهای کرکی
مسلم
باشتنی
محمد رضا
تهرانی
عباسعلی
ناصریان
محمد حسن
فتحی نسری
این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تغذیه سطوح مختلف برگ عناب برتولید و ترکیب شیر، برخی خصوصیات تخمیری شکمبه، فراسنجه های خونی و ماده خشک مصرفی در بزهای کرکی انجام شد. برای این منظور از 27 راس بز شیرده کرکی با میانگین وزنی18/3±59/28 کیلوگرم و روزهای شیردهی12±60 استفاده شد. بزها به طور تصادفی در هر یک از سه تیمار در قالب طرح آزمایشی کاملا تصادفی قرار داده شدند. جیره های آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (بدون برگ عناب) ،2- جیره حاوی 5/7 درصد برگ عناب و 3- جیره حاوی 15 درصد برگ عناب بود. بزها با جیره کاملا مخلوط دو بار در روز تغذیه شدند و آب در تمام دوره آزمایش به صورت آزاد در دسترس دام ها بود. نمونه گیری برای تعیین ترکیبات شیر،pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و پارامترهای خون در روزهای 30 و60 دوره آزمایش صورت گرفت. ماده خشک مصرفی و تولید شیر به صورت روزانه اندازه گیری شد. اثر جیره بر ماده خشک مصرفی معنی دار بود (05/0P
Ziziphus jujube Mill
Milk production and composition
Blood parameters
Dairy goat
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_33061_227ff677ebec6480fdac0ac9a802fbd2.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1392
5
2
تاثیر استفاده از اوره گوگرددار بر قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و تخمیر شکمبه ای در بز رائینی
اکبر
جواندل کورعباسلو
رضا
طهماسبی
امید
دیانی
این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده از اوره گوگرددار به عنوان جایگزین بخشی از منابع نیتروژنی جیره انجام شد. فراسنجه های مربوط به قابلیت هضم، تخمیر، خون و سنتز پروتئین میکروبی در 4 راس بز رائینی در قالب طرح آزمایشی مربع لاتین تکرار شده 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. در هر دوره 16 روز به عنوان عادت پذیری و 5 روز به منظور نمونه-گیری در نظر گرفته شد. جیره های آزمایشی شامل: 1) شاهد (کنجاله سویا) 2) 1 درصد اوره ساده، 3) 4/1 درصد اوره گوگرد دار و 4) 15/2 درصد اوره گوگرددار بود. مقادیر ماده خشک، ماده آلی و نیتروژن مدفوع در بزهای تغذیه شده با جیره دارای اوره ساده بالاتر بود. همچنین قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و نیتروژن در جیره دارای اوره ساده کمترین بود. دفع نیتروژن ادراری در بزهای تغذیه شده با اوره ساده حداکثر و در مورد کنجاله سویا حداقل بود. غلظت آمونیاک شکمبه، گلوکز خون و نیتروژن اوره ای خون با تغذیه جیره آزمایشی دارای اوره گوگرددار درسطح 15/2 درصد در بزها کاهش یافت. سنتز پروتئین میکروبی، میانگین کل مشتقات پورینی دفع شده، غلظت نیتروژن مشتقات پورینی و آلانتوئین دفع شده در جیره دارای اوره ساده کاهش یافت. شاخص نیتروژن پورینی و نسبت نیتروژن میکروبی به نیتروژن ادرار در جیره های دارای اوره گوگرددار و شاهد یکسان بودند ولی در جیره دارای اوره ساده کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از اوره گوگرددار نسبت به اوره ساده سبب کاهش اتلاف نیتروژن و افزایش بازده سنتز پروتئین میکروبی می گردد.
digestibility
Sulphur coated urea
Nitrogen
Microbial protein synthesis
2013
06
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_33074_6668f759e9cf0bad8adc16134ba9c3bd.pdf