2024-03-29T18:50:34Z
https://ijasr.um.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=4506
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
تأثیر شدتهای متفاوت رقیق سازی جیره و استفاده از مکمل آنزیمی بر عملکرد جوجههای گوشتی
حسنا
حاجاتی
منصور
رضایی
احمد
حسن آبادی
در این پژوهش تأثیر رقیق سازی جیره در سن 16 تا 20 روزگی و استفاده از یک مولتی آنزیم (اندوفید-دبلیو) بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی (سویه تجارتی کاب 500) مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. جیرههای آزمایشی حاوی صفر، 20 و 40 درصد پوسته برنج و 2 سطح آنزیم (صفر و 500 میلی گرم در کیلوگرم) بود. این جیرهها به ترتیب دارای 3000، 2400 و 1800 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در هر کیلوگرم جیره و 21، 8/16 و 6/12 درصد پروتئین خام بود. در سایر روزهای پرورش، جوجهها مطابق با راهنمای احتیاجات سویه کاب 500 تغذیه شدند. رقیق سازی جیره تا سطح 20 درصد سبب کاهش ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش (44-1روزگی) گردید (05/0P
Diet diluting
Endofeed-W
Performance
Broiler chicken
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32055_f2402e4140bcc54c38d9c2f2b0601cdb.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی در دوره آغازین و رشد
احمد
حسن آبادی
محمد حسین
شهیر
حسنا
حاجاتی
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی در دوره آغازین (7 تا 24 روزگی) و رشد (25 تا 42 روزگی) انجام شد. در این مطالعه از 288 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 استفاده شد که در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل (2×4) با 3 تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح پروتئین (توصیه راهنمای سویه راس 308 و 5 درصدکمتر از آن) و 4 سطح ترئونین (90، 100، 110، 120 درصد توصیه 1994 NRC,) بودند. در دوره آغازین، سطح ترئونین بر ضریب تبدیل خوراک تأثیر معنیداری داشت و با افزایش سطح ترئونین جیره از 90 درصد به 120 درصد توصیه NRC ضریب تبدیل خوراک بهبود یافت. علاوه بر این، اثرات متقابل بین سطح پروتئین و سطح ترئونین بر خوراک مصرفی معنیدار بود. وزن کل دستگاه گوارش نیز در دوره آغازین به طور معنیداری تحت تأثیر سطح پروتئین جیره قرار گرفت. در دوره رشد، تغذیه با سطوح ترئونین بیشتر از 90 درصد توصیه NRC باعث بهبود معنیدار افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک گردید. سطوح ترئونین جیره بر درصد گوشت سینه در سن 24 روزگی تأثیر معنیداری داشت. همچنین اثرات متقابل بین سطوح پروتئین و ترئونین بر چربی محوطه بطنی معنیدار بود. در هر دو دوره آغازین و رشد، با کاهش سطح پروتئین و افزایش سطح ترئونین جیره، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن کاهش، و سود تغذیه ای افزایش یافت که بهترین عملکرد را سطح ترئونین 110 درصد توصیه NRC داشت. اثر ترئونین بر میزان تیتر آنتی بادی در پاسخ به تزریق SRBC در 41 روزگی معنیدار بود، و افزایش سطح ترئونین بیشتر از 90 درصد توصیه NRC میزان تیتر آنتی بادی را در پاسخ به تزریق SRBC افزایش داد. به طور کلی این آزمایش نشان داد که افزودن ترئونین تا حد 110 درصد توصیه NRC، منجر به بهترین عملکرد و بهبود خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی میگردد.
Crude protein
Threonine
Performance
Carcass characteristics, Immune system
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32077_95b05be365807a134bcfbe3729a4e285.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
مقایسه عملکرد و خصوصیات استخوان جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف مکمل ویتامینی طی دوره پایانی در دو سیستم پرورشی بستر و قفس
حسین
مروج
موسی الرضا
باغانی
مجید
اله یاری شهراسب
محمود
شیوازاد
دو آزمایش به منظور مقایسه تأثیر سطوح مختلف مکمل ویتامینی در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و خصوصیات استخوان جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو طی سنین 29 تا 42 روزگی انجام شد. تیمارها شامل 4 جیره غذایی حاوی سطوح صفر، 33/33، 66/66 و 100 درصد مکمل ویتامینی (برحسب میزان توصیه شده شرکت تولید کننده مکمل ویتامینی) بود، که از 29 تا 42 روزگی مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش بر روی بستر، با استفاده از 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی بستر اجرا شد. آزمایش در قفس، با استفاده از 80 قطعه جوجه در قفس های پرورشی با چهار تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. در دو هفته آزمایش، وزن گروهی و مصرف خوراک هر یک از تکرار ها تعیین و عملکرد پرندگان محاسبه گردید. درسنین 35 و 42 روزگی در آزمایش بر روی بستر از هر تکرار 2 پرنده و در آزمایش قفس از هر تکرار 1 پرنده کشتار و وزن ران، سینه، درصد چربی محوطه شکمی و کبد، اندازه گیری شد. پس از کشتار پای راست هر پرنده به منظور محاسبه خاکستر، کلسیم، فسفر و استحکام، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش بر روی بستر نشان داد که حذف مکمل ویتامینی از سن 29 تا 42 روزگی، اثر معنی داری بر عملکرد، خصوصیات لاشه و خصوصیات استخوان نداشت. نتایج آزمایش قفس نشان داد که حذف مکمل ویتامینی در مقطع زمانی 42-36 روزگی از جیره پرندگان آزمایشی باعث تاثیر منفی بر عملکرد تولیدی، وزن ران، سینه و خصوصیات استخوان شد. لذا به نظر می رسد در سیستم پرورش قفس امکان کاهش سطوح مکمل ویتامینی تا سطح حدود 33درصد در دوره پایانی وجود داشته باشد، در حالیکه در سیستم پرورش در بستر می توان طی این دوره مکمل ویتامینی را در خوراک جوجه گوشتی حذف نمود و از این طریق نسبت به کاهش هزینه پرورش طیور موثر واقع شد.
Vitamin premix
Broiler Chickens
Rearing systems
Bone characteristics
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32117_8943bbd0d32166351e5df83b79625fd8.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
تعیین شاخص های آزمایشگاهی کیفیت دانه های سویای پرچرب اکسترود شده در سه دما و همبستگی آنها با عملکرد رشد جوجه های گوشتی
سیدعلی
میرقلنج
ابوالقاسم
گلیان
حسن
کرمانشاهی
به منظور تعیین شاخص های آزمایشگاهی کیفیت دانه های سویای پرچرب اکسترود شده در سه دمای 145، 155 و 165 درجه سانتیگراد و ارزیابی همبستگی آنها با عملکرد رشد جوجه های گوشتی، دو آزمایش طراحی گردید. در آزمایش بیولوژیکی، تعداد 144 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به 12 گروه شامل 3 تیمار در 4 تکرار 12 قطعه ای، تقسیم شدند و از روز صفر تا 21 روزگی دانه های سویای اکسترود شده در سه دما به میزان 15 درصد جایگزین بخشی از جیره های آغازین و رشد جوجه ها گردید. عملکرد رشد جوجه ها از صفر تا 21 روزگی، تحت تاثیر دمای اکستروژن دانه های سویا قرار نگرفت. برای تعیین شاخص های کیفی آزمایشگاهی نیز، میزان شاخص اوره برای نمونه های اکسترود شده در دماهای 145، 155 و 165 درجه سانتیگراد، به ترتیب 11/0، 09/0 و 05/0 بدست آمد که میزان ضریب همبستگی این شاخص با افزایش وزن جوجه ها 88 و با ضریب تبدیل غذایی 85 درصد بود. شاخص حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم نمونه ها به ترتیب2/80، 1/78 و 4/72 درصد بدست آمد که ضریب همبستگی آن با افزایش وزن جوجه ها 81 و با ضریب تبدیل غذایی 88 درصد بود. شاخص تفرق پروتئین نمونه ها نیز به ترتیب 5/21، 8/20 و 5/16درصد بدست آمد که ضریب همبستگی این شاخص نیزبا افزایش وزن جوجه ها 92 و با ضریب تبدیل غذایی 89 درصد بود. نتیجه گیری کلی این بود که شاخص های آزمایشگاهی کیفیت برای دانه های سویای پرچرب اکسترود شده درمحدوده بین 145 و 165 درجه سانتیگراد، در دامنه قابل قبول جهت تغذیه جوجههای گوشتی بود. همچنین در میان شاخص های آزمایشگاهی، شاخص تفرق پروتئین نسبت به شاخص های دیگر، ضریب همبستگی بالاتری با عملکرد رشد جوجه ها نشان داد و به عنوان بهترین شاخص آزمایشگاهی برای پیش بینی رشد جوجه های تغذیه شده با دانه های سویای اکسترود شده گزارش گردید.
Full fat soybean
Extrusion temperature
Laboratory quality tests
Broiler chicks
Growth performance
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32139_0ed691d2f5ab3619c42727daa036d4bb.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
اثر افزودن بنتونیت سدیم به جیره حاوی کنجاله پنبه دانه بر قابلیت هضم مواد مغذی و بهره اقتصادی مرغ های تخمگذار
علی
گیلانی
حسن
کرمانشاهی
ابوالقاسم
گلیان
عبدالمنصور
طهماسبی
هدف این تحقیق جذب احتمالی گوسیپول آزاد موجود در کنجاله پنبه دانه توسط بنتونیت سدیم و تهیه جیره اقتصادی برای مرغ های تخمگذار مسن بود. این پژوهش به صورت ترتیب فاکتوریل 3 × 3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح صفر، 1 و 2 درصد بنتونیت سدیم و سه سطح صفر، 10 و 20 درصد کنجاله پنبه دانه در جیره انجام شد. این آزمایش با 9 تیمار و 4 تکرار 8 قطعه ای مرغ تخمگذار هایلاین واریته 36W- از سن51 تا 63 هفتگی اجرا شد. استفاده از میزان20 درصد کنجاله پنبه دانه در جیره باعث کاهش قابلیت هضم ماده آلی، افزایش مصرف خوراک، کاهش تولیدتخم مرغ و سود آن گردید اما میزان 10 درصد کنجاله پنبه دانه اثر منفی بر عملکرد مرغ نداشت و باعث کاهش هزینه تولید نیز شد. هر چند بنتونیت سدیم قابلیت هضم ماده خشک و آلی را کاهش داد اما اثر منفی معنی داری بر مصرف خوراک، تولید و بهره اقتصادی مرغ نداشت. کنجاله پنبه دانه سبب کاهش رطوبت فضولات شد ولی بنتونیت سدیم اثر معنی داری بر آن نداشت. در ضمن هیچ کدام اثری بر کیفیت پوسته نداشتند. بطور کلی، جیره با میزان 1 درصد بنتونیت سدیم و 10 درصد کنجاله پنبه دانه از نظر عملکرد و اقتصادی بهتر از سایر جیره ها بود.
Hy-line laying hen
Cottonseed meal
Sodium bentonite
Excreta moisture
profitability
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32163_19b793561e01dbca84495b29a87fae99.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
مقایسه خصوصیات شیمیایی و تجزیه پذیری انواع علوفه و سیلاژ سورگوم با ذرت در شرایط آزمایشگاهی و روش کیسه های نایلونی
احمد
هدایتی پور
محمد
خوروش
غلام رضا
قربانی خراجی
عباس
المدرس
محمد رضا
عبادی
در این آزمایش فراسنجه های شیمیایی و تخمیری سه نوع علوفه تازه و سیلاژ سورگوم شامل شیرین، پگاه و اسپیدفید با ذرت در شرایط آزمایشگاهی مقایسه شد. همچنین ضرایب تجزیه پذیری علوفه ها و سیلاژهای مذکور با روش کیسه های نایلونی تعیین گردید. علوفه ها در شرایط یکسان کاشت و در حالت شیری خمیری برداشت، سپس در چهار تکرار برای هر زمان نگهداری 30، 60 و 90 روزه، در سیلوهای آزمایشگاهی نگهداری شد. در علوفه های تازه، ظرفیت بافری سورگوم شیرین کمتر از ذرت و سورگوم اسپیدفید بود، و سورگوم اسپیدفید به طور معنی داری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی بالاتر و کربوهیدرات محلول در آب پایین تری نسبت به بقیه داشت. در زمان 60 روزه، سیلاژ ذرت لیگنین نامحلول در اسید کمتری نسبت به سیلاژهای سورگوم شیرین و اسپیدفید داشت و کربوهیدرات محلول در آب آن هم نسبت به همه ی سیلاژهای سورگوم همین روند را طی کرد. مقدار اسید لاکتیک در سیلاژهای ذرت و سورگوم پگاه بالاتر از سیلاژهای سورگوم شیرین و اسپیدفید بود. در سیلاژهای سورگوم شیرین و ذرت مقدار اسید استیک بیشتر و مقدار نیتروژن آمونیاکی کمتر از بقیه سیلاژها مشاهده شد. در آزمایش کیسه های نایلونی، نرخ تجزیه پذیری علوفه تازه ی ذرت و سورگوم پگاه به طور معنی داری بالاتر از سورگوم شیرین و اسپیدفید بود و همین امر دلیلی بر بالاتر شدن تجزیه-پذیری مؤثر با سرعت عبور 08/0 در این دو علوفه شد. در سیلاژها، بخش آهسته تجزیه شونده ذرت بیشتر از سیلاژهای سورگوم بود. در کل، علوفه سورگوم اسپیدفید برای تهیه ی سیلاژ نامناسب تر بود، و سیلاژ ذرت به دلیل لیگنین نامحلول در اسید کمتر، پتانسیل تجزیه پذیری بیشتری داشت.
Sorghum silage
Corn silage
In vitro
Nylon bag method
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32188_15b0b6660b47b3bf8073ff8c9697097c.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
بررسی اثر تغذیه دو منبع متیونین محافظت شده درشکمبه بر عملکرد تولیدی و فراسنجه های خونی گاوهای هلشتاین در اواسط دوره شیردهی
یونس
عبداللهی
مهدی
دهقان بنادکی
حمید
امانلو
حمیدرضا
میرزایی الموتی
در پژوهش حاضر 57 راس گاو شیرده پرتولید در اواسط دوره شیردهی (میانگین تولید 1/2±33 کیلوگرم، و روزهای شیردهی27±152 روز) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار، دو بلوک (دفعات زایش) و 19 تکرار استفاده شد. هدف از این آزمایش بررسی امکان کاهش درصد پروتئین خام جیره با افزودن دو منبع متیونین محافظت شده درشکمبه به خوراک، بدون ایجاد اثر نامطلوب بر تولید شیر و ترکیبات شیر بود. جیره ها شامل: 1) 16 درصد پروتئین خام و 20 گرم متیونین محافظت شده متیلاک (خلوص 50 درصد)، 2) 16 درصد پروتئین خام و12 گرم متیونین محافظت شده مپران (خلوص 85 درصد)، 3) 17درصد پروتئین خام، بدون افزودنی بود. تولید شیر بصورت سه روز پیاپی در هفته، تعیین ترکیبات شیر بصورت هفتگی، مصرف خوراک بصورت روزانه و وزن کشی در ابتدا و انتهای آزمایش انجام شد. در این آزمایش تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر تولید شیر نداشت. در بین اجزای شیر، فقط تغذیه متیلاک باعث کاهش معنی دار درصد پروتئین شیر شد. مطالعه فرآسنجه های خونی گاوها نشان داد که جیره های آزمایشی تنها بر نیتروژن اوره ای خون و بتا هیدروکسی بوتیرات اثر معنی دار داشتند و سایر شاخص ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. میزان ماده خشک مصرفی گاوها تفاوت معنی داری نداشت. گاوهای اختصاص یافته به جیره های یک و دو، با وجود مصرف خوراکی با یک درصد پروتئین خام کمتر، بازده خوراک مشابهی با گروه شاهد داشتند. لذا با توجه به نتایج پژوهش حاضر، استفاده از منابع متیونین محافظت شده در شکمبه جهت کاهش درصد پروتئین خام جیره در این مرحله از شیردهی توصیه می شود.
Diet diluting
Endofeed-W
Performance
Broiler chicken
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32209_125ebaa01a49e5e78a9e4200a23ddec7.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
اثر عمل آوری پیت خام نیشکر با فشار بخار بر فراسنجه های تولید گاز با استفاده از میکروارگانیسمهای جداسازی شده شکمبه
طاهره
محمدآبادی
مرتضی
چاجی
محمد
بوجارپور
این آزمایش برای تعیین تاثیر عمل آوری پیت خام نیشکر با بخار آب تحت فشار بالا (دمای 210 تا220 درجه سانتی گراد، 19 بار فشار به مدت 3 دقیقه با رطوبت70 درصد) بر فعالیت تخمیری و فراسنجه های تولید گاز و تجزیه آن توسط میکروارگانیسم های خالص شکمبه انجام شد. گروههای مختلف میکروبی شکمبه با استفاده از روشهای فیزیکی، شیمیایی و استفاده از آنتی بیوتیکها جدا شدند. گروههای میکروبی شامل کل میکروارگانیسم ها، قارچ ها، باکتری ها، پروتوزوا، مجموع قارچ و باکتری، باکتری و پروتوزوا، و قارچ و پروتوزوا بودند. فراسنجه های تولید گاز در طی 96 ساعت انکوباسیون توسط این گروه های میکروبی با استفاده از معادله نمایی ارسکوف و مکدونالد تعیین شدند. عمل آوری با بخار به طور معنی داری نرخ تولید گاز و تولید گاز از بخش قابل تخمیر پیت خام را توسط همه گروه های میکروبی افزایش داد. بالاترین تولید گاز از بخش قابل تخمیر (25/193 میلی لیتر) و نرخ تولید گاز (09/0 میلی لیتر در ساعت) توسط مجموع میکروارگانیسم های شکمبه مربوط به تیمار عمل آوری با بخار بود. بیشترین مقدار تولید گاز توسط کل میکروارگانیسم های شکمبه و کمترین مقدار هم توسط پروتوزواهای شکمبه مشاهده شد. بنابراین نتایج آزمایش نشان داد که بخار آب تحت فشار بدون ایجاد اثرات منفی می تواند سبب بهبود هضم و تخمیر پیت خام نیشکر شود.
Sugarcane pith
Steam
Rumen microorganism
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32232_a605cad191057cbc93d830ee33d6a4eb.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
اثراستفاده ازجیرههای حاوی دانه جو یا تریتیکاله با یا بدون موننسین بر عملکرد پروار گوسالههای نر براون سوئیس
مسلم
باشتنی
علیرضا
فروغی
مهدی
عدالتی نسب
همایون
فرهنگ فر
در این تحقیق از 16 راس گوساله نر براون سوئیس با میانگین وزن اولیه30 ±170 کیلوگرم برای بررسی اثر استفاده از موننسین در جیره های حاوی دانه جو و تریتیکاله بر عملکرد پروار آنها استفاده شد. در این آزمایش که در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 انجام شد گوساله ها به مدت 90 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. تیمار های آزمایشی شامل 1) جیره حاوی دانه جو بدون موننسین، 2) جیره حاوی دانه جو همراه با موننسین، 3) جیره حاوی دانه تریتیکاله بدون موننسین و 4) جیره حاوی دانه تریتیکاله همراه با موننسین بود. مقدار موننسین مورد استفاده 30 میلی گرم بر هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. وزن کشی گوساله ها به صورت ماهانه و مصرف خوراک به صورت روزانه اندازه گیری شد. نمونه گیری از مایع شکمبه با استفاده از لوله مری و خون از سیاهرگ گردنی در پایان هر ماه انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که نوع دانه و سطح موننسین تاثیر معنی داری بر صفات پرواری چون اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و مصرف خوراک روزانه نداشت. استفاده از موننسین بر غلظت گلوکز خون تاثیری نداشت. غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه، نیتروژن اوره ای خون و pH مایع شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. با توجه به اینکه نوع منبع دانه و مکمل موننسین تاثیری بر عملکرد پروار نداشت و موننسین در حضور دانه جو و تریتیکاله تاثیر مشابهی نشان داد، لذا می توان از دانه تریتیکاله به جای دانه جو بعنوان بخشی از جیره گوساله های پرواری استفاده کرد.
Monensin
barley
Triticale
Fattening calve
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32257_26663052bd504047a5c9f6db5a71cabc.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
اثر تزریق بروگلوکنات کلسیم پیش و بلافاصله پس از زایش بر توان تولیدی، بروز ناهنجاریهای متابولیکی و وضعیت رحم در گاوهای تغذیه شده با نمک های آنیونیک
حمید
امانلو
نجمه
اسلامیان فارسونی
طاهره
امیر آبادی فراهانی
هدف این پژوهش، تعیین اثر تزریق محلول بروگلوکنات کلسیم، 48 و 24 ساعت پیش از زایش و بلافاصله پس از زایش بر مصرف ماده خشک ، تولید شیر روزانه، بروز ناهنجاری های متابولیکی و عفونت های رحمی طی 21 روز اول پس از زایش در گاوهای تغذیه شده با جیره آنیونیک (55- میلی اکی والان در کیلوگرم ماده خشک) پیش از زایش بود. تعداد 36 راس گاو هلشتاین براساس دوره شیردهی بلوک بندی شده و به طور تصادفی به 4 تیمارتزریقی بروگلوکنات کلسیم 40 درصد به مقدار 500 سی سی به صورت زیر جلدی در زمان های متفاوت پیش و پس از زایش اختصاص یافت، تیمارهای آزمایشی شامل 1) بدون تزریق؛ 2) تزریق 48 ساعت پیش از زایش ؛ 3) تزریق 24ساعت پیش از زایش و 4) تزریق بلافاصله پس از زایش؛ بودند و مدت رکوردگیری و جمع آوری داده های آزمایشی 21 روز بود. ماده خشک مصرفی در تیمارهای 3،2،1 و4 به ترتیب 87/10 ،32/12 ،63/12 و03/15 کیلوگرم در 24 ساعت اول پس از زایش بود. تجزیه و تحلیل آماری داده های به دست آمده در مورد ماده خشک مصرفی تفاوت معنی داری (05/0P
Borogluconate
Clinical and subclinical hypocalcemia
Pre and postpartum
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32281_33497a1ae7eddce0e9307e30de727fb4.pdf
Iranian Journal of Animal Science Research
ijasr
2008-3106
2008-3106
1391
4
3
بررسی مقاومت ریزکپسولهای روغن ماهی در شرایط شکمبه و تأثیر آنها بر تولید گاز و قابلیت هضم به روش آزمایشگاهی
رشید
صفری
رضا
ولی زاده
رسول
کدخدایی
بی بی نرجس
علم الهدی
عبدالمنصور
طهماسبی
عباسعلی
ناصریان
به منظور بررسی مقاومت انواع ریزکپسولهای روغن ماهی در شکمبه و میزان خروج روغن از این ریزکپسولها و تأثیر آنها بر تولید گاز و قابلیت هضم در شرایط شکمبه در مقایسه با تیمارهای حاوی روغن ماهی محافظت نشده سه آزمایش انجام شد. در آزمایش اول تأثیرpH شکمبه و شیردان بر میزان باز شدن دیوارۀ ریزکپسولها و خروج روغن در محیط آبی، در آزمایش دوم میزان تولید گاز و تأثیر روغن ماهی ریزکپسوله شده بر کینتیک تخمیری شکمبه و در آزمایش سوم تأثیر روغن ماهی ریزکپسوله شده بر تجزیه پذیری مواد در شکمبه با روش آزمایشگاهی (Batch culture) مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی برای آزمایش اول شامل: 1) ریزکپسول ساده، 2) ریزکپسول اسید تانیکی و 3) ریزکپسول کلسیمی با زمان انکوباسیون 24 ساعت بود. در آزمایش تولید گاز دو نوع جیره پایه شامل جیره علوفهای (یونجه خشک) و جیره کامل (نسبت 40: 60 علوفه به کنسانتره) و هشت تیمار برای هر جیره شامل: 1) کنترل (فاقد افزودنی)، 2) روغن ماهی (4 درصد ماده خشک جیره پایه)، 3) پودر آب پنیر و روغن ماهی (به ترتیب 12 و 4 درصد ماده خشک جیره پایه)، 4) پودر آب پنیر و اسید تانیک (به ترتیب 12 و 2/1 درصد ماده خشک جیره پایه)، 5) پودر آب پنیر، روغن ماهی و اسید تانیک (به ترتیب 12، 4 و 2/1 درصد ماده خشک جیره پایه)، 6) ریزکپسول ساده (16 درصد جیره پایه)، 7) ریزکپسول اسید تانیکی (2/17 درصد جیره پایه) و 8) ریزکپسول کلسیمی (2/17 درصد جیره پایه) با 72 ساعت زمان انکوباسیون استفاده شد. در آزمایش سوم از یونجه خشک به عنوان جیره پایه با شش تیمار شامل: 1) کنترل (فاقد افزودنی)، 2) روغن ماهی، 3) پودر آب پنیر و روغن ماهی، 4) ریزکپسول ساده، 5) ریزکپسول اسید تانیکی، 6) ریزکپسول کلسیمی (نسبت تیمارها یکسان با آزمایش تولید گاز در نظر گرفته شد) در 24 ساعت زمان انکوباسیون استفاده شد. در آزمایش اول میزان خروج روغن ماهی از ریزکپسولهای ساده، اسید تانیکی و کلسیمی تحت شرایط pH شکمبه به ترتیب 74، 7 و 12درصد و در pH شیردان به ترتیب 74، 59 و 67 درصد از کل روغن ماهی کپسوله شده بود که برای ریزکپسول اسید تانیکی در شرایط pH شکمبه به صورت معنیداری (05/0P
Microencapsulation
Fish oil
Degradability
Gas production
2012
09
22
https://ijasr.um.ac.ir/article_32313_d90d820224555496c9a4ba4e03f62a43.pdf