دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
اثر سطوح مختلف روغن کتان بر عملکرد، تجزیه پذیری، برخی از فراسنجههای خونی و صفات کمی و کیفی گوشت در برههای پرواری
133
149
FA
یداله
چاشنی دل
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
ychashnidel2002@yahoo.com
سید مرتضی
کاظمی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
mkazemi971@yahoo.com
اسداله
تیموری یانسری
0000-0000-0000-0000
گروه علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
astymori@yahoo.com
10.22067/ijasr.v11i2.63277
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر مصرف سطوح مختلف روغن دانه کتان بر تجزیه پذیری، عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی در بره های پرواری انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبهای ماده خشک، پروتئین خام وNDF جیرههای آزمایشی با استفاده از روش کیسه نایلونی و با 3 رأس گوسفند دارای فیستولای شکمبهای نژاد زل تغذیه شده در حد نگهداری اندازهگیری شد. زمانهای شکمبه گذاری در این آزمایش شامل زمان های صفر، 4، 8، 16، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت بود. نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری در تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام بین تیمارها در این آزمایش مشاهده نشد. در آزمایش دوم، 16 رأس بره نر (وزن 2±27 کیلوگرم و سن حدود پنج ماهگی) برای بررسی اثرات سطوح مختلف روغن کتان بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی (حاوی صفر، 5/1، 3 و 5/4 درصد روغن کتان) به مدت 90 روز پروار شدند. جیرهها از نظر انرژی و پروتئین قابل متابولیسم مشابه بودند. جیرههای آزمایشی اثر معنیداری بر خوراک مصرفی داشت، علاوه بر این برههای تغذیه شده با جیره حاوی 5/4 درصد روغن کتان بیشترین تأثیر منفی را بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره کاملاً مخلوط نشان دادند. همچنین جیره حاوی روغن کتان باعث ایجاد اختلاف معنیدار در برخی از خصوصیات لاشه برهها نسبت به تیمار شاهد شد. روغن کتان سبب افزایش سهم اسید لینولئیک، اسید لینولنیک و نسبت اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه به اسیدهای چرب اشباع چربی داخل ماهیچهای در لاشه بره های پرواری شد. همچنین روغن کتان تأثیر معنیداری بر فراسنجههای خونی دام های پرواری داشت. نتیجه کلی حاصل از این تحقیق نشان داد که با افزایش سطح روغن کتان ، میانگین تجزیه پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی، مصرف خوراک، و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی روند کاهشی داشت ولی در صفات کیفی لاشه بهبود حاصل شد.
خصوصیات لاشه,روغن کتان,فراسنجه های خونی,لینولنیک اسید
https://ijasr.um.ac.ir/article_36502.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36502_fae0db8821a95825450a53d6e5231fa0.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
اثر منابع آلی و معدنی مکمل روی بر عملکرد و برخی فراسنجه های خون در بره های پرواری
151
163
FA
رضا
علیمحمدی
دانشگاه بوعلی سینا همدان
rezaalimohamady@yahoo.com
حسن
علی عربی
0000-0002-6182-173X
دانشگاه بوعلی سینای همدان
h_aliarabi@yahoo.com
10.22067/ijasr.v1397i1.68412
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل های آلی و معدنی روی بر عملکرد رشد، فراسنجه های هماتولوژی، پروفیل مواد معدنی و لیپیدی خون در بره های پرواری به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تعداد 30 رأس بره نر با سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن 8/2 ± 8/30، به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1- جیره غذایی پایه بدون مکمل روی (حاوی 72/19 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک)؛ 2- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی متیونین؛ 3- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک به شکل روی پروتئینات؛ 4- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی گلایسینات و 5- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی سولفات بودند. این آزمایش 70 روز به طول انجامید. میزان ماده خشک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تعیین گردید. میانگین افزایش وزن روزانه و ماده خشک مصرفی برای همه گروه های تغذیه شده با مکمل روی بالاتر از گروه شاهد بود و ضریب تبدیل نیز بهبود پیدا کرد. علاوه بر این، فراسنجههای خونی در روزهای صفر، 35 و 70 آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت روی و هموگلوبین و تعداد گلبول های قرمز و سفید خون با افزودن روی به جیره بطور معنی داری افزایش یافت، اما در بین تیمار های دریافت کننده مکمل اختلاف معنی داری وجود نداشت. غلظت آهن پلاسما به طور معنی داری در بره های دریافت کننده سولفات روی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. در بین تیمار ها از نظر غلظت پلاسمایی مس، کلسیم، فسفر، تری گلیسیرید، کلسترول و لیپوپروتئین ها (شامل HDL، LDL و VLDL) اختلاف معنی داری وجود نداشت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از مقدار 30 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک از منابع روی متیونین، روی پروتئینات، روی گلایسینات و روی سولفات سبب بهبود عملکرد رشد، میزان روی پلاسما و فراسنجه های هماتولوژی در بره های پرواری تغذیه شده با جیره پایه حاوی 72/19 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک شد.
بره,روی پروتئینات,روی سولفات,روی گلایسینات,روی متیونین
https://ijasr.um.ac.ir/article_36510.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36510_e81860cef999924227bfa4f341ceaf7e.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
تاثیر افزودنیهای بوتیرات منوگلیسرید و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، برخی فراسنجههای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی در گوسالههای شیرخوار هلشتاین
165
178
FA
امیر
تیماس
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
timas.amir70@gmail.com
جمال
سیف دواتی
0000-0001-6794-4450
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقـق اردبیلی، اردبیل، ایران.
jseifdavati@uma.ac.ir
صیاد
سیف زاده
0000-0002-7802-6556
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
sseyfzadeh@yahoo.com
حسین
عبدی بنمار
0000-0001-5318-4585
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
abdibenemar@uma.ac.ir
رضا
سید شریفی
0000-0003-4593-2058
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقـق اردبیلی، اردبیل، ایران.
reza_seyedsharifi@yahoo.com
10.22067/ijasr.v1397i1.71419
در این مطالعه، اثر پروبیوتیک و بوتیرات منوگلیسرید بر عملکرد، برخی از فراسنجههای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی در گوسالههای شیرخوار هلشتاین بررسی شد. 24 راس گوساله هلشتاین نر با میانگین سنی 6 روزه و میانیگن وزنی 2±36 کیلوگرم با 4 تیمار و 6 تکرار بهروش فاکتوریل (2×2) و در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (استارتر و شیر کامل) 2) جیره پایه + روزانه 2 گرم پروبیوتیک مخلوط با شیر 3) جیره پایه + روزانه 5 گرم بوتیرات منوگلیسرید مخلوط با استارتر 4) جیره پایه + 2 گرم پروبیوتیک مخلوط در شیر + 5 گرم بوتیرات منوگلیسرید مخلوط با استارتر بودند. افزودن پروبیوتیک بهتنهایی و یا با بوتیرات منوگلیسرید، تأثیری بر وزن نهایی بدن گوسالهها نداشته، ولی افزودن بوتیرات منوگلیسرید بهتنهایی به جیره، منجر به افزایش وزن نهایی گوسالهها شد (05/0>P). مصرف خوراک روزانه تحت تأثیر پروبیوتیک و یا بوتیرات قرار نگرفت. با این حال افزودن پروبیوتیک به شیر سبب افزایش معنی دار آن شد (05/0>P). میزان قابلیت هضم جیره گوسالهها با افزودن پروبیوتیک و بوتیرات افزایش نیافت (05/0<P). افزودن همزمان پروبیوتیک و بوتیرات منوگلیسرید تأثیر معنیداری بر غلظت کلسترول، تریگلیسیرید، پروتئین کل و آلبومین خون نداشت (05/0<P). لیکن غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات پلاسمای خون با بوتیرات منوگلیسرید بیشتر شد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که افزودنیهای پروبیوتیک و بوتیرات منوگلیسرید اثر مثبتی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و فراسنجههای خونی نداشت. پس افزودن مونوگلیسرید بوتیرات به جیره غذایی گوسالههای شیرخوار هلشتاین اثر مطلوبی بر عملکرد و توسعه شکمبه آنها دارد.
پروبیوتیک,گوساله هلشتاین,مونوگلیسرید بوتیرات,فراسنجه های خونی
https://ijasr.um.ac.ir/article_36524.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36524_3bf135d406ded2be8e9ede80a69906a4.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
کاهش نرخ آزادشدن اوره در شکمبه نشخوارکنندگان به کمک پوشش دار کردن اوره در آزمایشات درون تنی و برون تنی
179
193
FA
میترا
مزینانی
دانشگاه فردوسی مشهد
mitra_mazinani@yahoo.com
عباسعلی
ناصریان
0000-0003-3253-128X
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
naserian@um.ac.ir
محسن
دانش مسگران
0000-0002-2738-5284
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
danesh@um.ac.ir
ٰرضا
ولی زاده
0000-0002-5912-4898
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
valizadeh@um.ac.ir
10.22067/ijasr.v1397i1.63032
به منظور کاهش نرخ آزادشدن اوره در شکمبه با روش پوششدار کردن و قابلیت استفاده از آن در جیره نشخوارکنندگان، دو آزمایش برون تنی و یک آزمایش دورن تنی انجام شد. در آزمایش اول برای بررسی نرخ آزاد شدن نیتروژن از اوره پوشش دار در مقایسه با اوره معمولی و ترکیب اپتیژن تجاری (اوره کند آزاد شونده) در 6 سامانه آبی مختلف و در 8 نقطه زمانی انکوبه شدند و باقیمانده نیتروژن آنها در بخش جامد مورد آزمایش و مقایسه قرار گرفت. در آزمایش دوم میزان تولید گاز 3 نمونه خوراکی (آرد جو، آرد جو+ ملاس و جیره خوراکی فرموله شده برای گاو شیری) که به هر کدام معادل 3% از چهار منبع نیتروژنی (اوره معمولی، اوره پوشش دار، اپتی ژن و کلزا) افزوده شده بود در شرایط برونتنی اندازه گیری شد. در آزمایش سوم تاثیر تیمارها بر قابلیت هضم جیره، عملکرد و فراسنجههای خونی بز سانن بررسی شد. در این آزمایش، 16 رأس بز شیری به چهار تیمار نیتروژنی در غالب طرح کاملا تصادفی یکطرفه اختصاص داده شدند. اختلاف بین میزان نیتروژن باقیمانده تیمارها در تمام زمانها بجز 10 دقیقه، معنیدار بود. تولید گاز تجمعی (96 ساعت) در اثر تیمارهای مختلف نیتروژنی متفاوت بود. مصرف کل خوراک در تیمار اوره پوششدار و اپتیژن بیشتر از شاهد بود. اختلاف قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و خاکستر بین تیمارهای مختلف معنیداری نبود. تولید شیر در تیمار اپتیژن بیشتر از سایر تیمارها و سپس اوره پوشش دار و شاهد بالاترین تولید شیر را داشتند. ترکیبات شیر نیز تحت تاثیر جیره قرار نگرفت. اثر تیمارها روی متابولیتهای کلسترول و اوره خون معنیدار بود. اوره و تری گلیسرید خون در تیمار اپتی ژن بیشتر از سایر تیمارها بود. با توجه به اینکه نرخ رهایش اوره پوشش دار متناسب با نیاز آمونیاکی میکروارگانیزمها است، میتوان از این منبع NPN بعنوان جایگزین بخشی از پروتئین خوراک برای کاهش قیمت جیره و افزایش بهرهوری از قابلیت میکروارگانیسم های شکمبه استفاده کرد.
اوره پوشش دار,اپتی ژن,اوره,کند آزاد شونده,سرعت تجزیه
https://ijasr.um.ac.ir/article_36538.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36538_dc7b6e48b560568bf5ca4ba8aa49b082.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
تأثیر سطوح مختلف پودر فلفل قرمز جایگزین آنتیبیوتیک فلاوفسفولیپول بر عملکرد، جمعیت میکروبی و ریختشناسی روده جوجههای گوشتی
195
206
FA
سیده فریبا
احمدی نژاد
دانشگاه شهید باهنر کرمان
fa.ahmadi70700@yahoo.com
محسن
افشارمنش
بخش علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، شهر کرمان، کشور ایران
mafshar@uk.ac.ir
محمد
سالارمعینی
بخش علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، شهر کرمان، کشور ایران
salarmoini@uk.ac.ir
هادی
ابراهیم نژاد
دانشگاه شهید باهنر کرمان
ebrahimnejad@uk.ac.ir
10.22067/ijasr.v1397i1.63838
بهمنظور بررسی تاثیر استفاده از پودر فلفل قرمز در مقایسه با آنتیبیوتیک فلاوفسفولیپول بر شاخصهای عملکرد، جمعیت میکروبی و ریختشناسی روده جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 10 جوجه یک روزه (نر سویه راس 308) در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی در دو دوره 21-0 روزگی و 42-22 روزگی تنظیم شد و شامل، 1) جیره شاهد بدون افزودنی (پایه)،2) جیره حاوی 04/0 درصد فلاوفسفولیپول، 3 و 4) به ترتیب حاوی جیرههایی 1/0 و 3/0درصد پودر فلفل قرمز بودند. شاخصهای مورد اندازهگیری شامل عملکرد، جمعیت میکروبی و ریختشناسی روده بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P<). جمعیت لاکتوباسیلهای روده (ایلئوم فوقانی) در تیمارهای پودر فلفل قرمز (1/0و3/0درصد) در مقایسه با تیمار آنتیبیوتیک و شاهد افزایش پیداکرد (05/0P<). تعدادکلی فرمها نیز در تیمار حاوی 1/0 درصد پودر فلفل قرمز نسبت به تیمار شاهد کاهش پیدا کرد (05/0P<). تغذیه با پودر فلفل قرمز باعث افزایش طول پرز (ایلئوم فوقانی) در مقایسه با گروه شاهد گردید، عرض پرز در جوجههای تغذیه شده با 1/0 درصد فلفل قرمز در مقایسه با گروه شاهد و آنتیبیوتیک افزایش یافت(05/0P<). بهطور کلی پودر فلفل قرمز باعث کاهش باکتریهای کلیفرم و افزایش جمعیت لاکتوباسیلها شد و روی عملکرد تأثیر معنی داری نداشت. لذا استفاده از آن بهعنوان جایگزین آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول توصیه می شود.
آنتی بیوتی,فلفل قرمز,ریخت شناسی روده,جمعیت میکروبی
https://ijasr.um.ac.ir/article_36488.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36488_b316cbe1869e65e7190ce87fa12171a3.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
بررسی همخونی و تأثیر آن بر صفات رشد در گوسفند مغانی با استفاده از شجره
207
221
FA
رضا
بهمرام
دانشگاه محقق اردبیلی
rezabehmaram@gmail.com
مریم
اسرافیلی تازه کند محمدیه
دانشگاه محقق اردبیلی
m.m.esrafili@gmail.com
10.22067/ijasr.v1397i1.69585
برای بررسی همخونی و تأثیر آن بر صفات رشد از اطلاعات شجره 39408 رأس گوسفند مغانی که طی سالهای 1365 تا 1394 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند مغانی جمع آوری شده بود، استفاده گردید. برای آماده سازی، ویرایش دادهها، برآورد ضریب همخونی و میزان تابعیت صفات از همخونی به ترتیب از نرم افزارهای Fox Pro، Excel، CFC و Wombat استفاده شد. میانگین نسل معادل کامل به عنوان معیاری از کامل بودن شجره 60/1 بدست آمد. نتایج نشان داد که 69/16 درصد از کل حیوانات، همخون بودند. میانگین ضریب همخونی در کل جمعیت و حیوانات همخون به ترتیب 58/0 و 47/3 درصد محاسبه گردید. در مدت سالهای مورد مطالعه، مقدار همخونی 047/0 درصد در سال افزایش یافت. بالاترین میزان همخونی در گله 67/44 درصد بود. افت ناشی از همخونی به ازای افزایش یک درصد همخونی برای صفات وزن تولد، شیرگیری، شش ماهگی، نه ماهگی و یکسالگی به ترتیب 94/5-، 03/19-، 23/20-، 26/35- و 74/38- گرم برآورد شدند، که به غیر از صفات وزن شش ماهگی و یکسالگی در بقیه صفات مورد مطالعه تأثیر معنیداری نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد که اگر چه در این گله طی سالهای مورد مطالعه بین حیوانات خویشاوند آمیزشهایی صورت گرفته بود، لیکن مقدار ضرایب همخونی حیوانات همخون با توجه به تعداد این دامها نشان داد که در این جمعیت آمیزشها هدفدار و تا حد زیادی کنترل شده بود.
آمیزش,صفات رشد,گوسفند مغانی,نسل معادل کامل,هم خونی
https://ijasr.um.ac.ir/article_36481.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36481_46cdaf6f51d6af1ea957837f31a3ef83.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
بررسی ساختار ژنتیکی و روابط فیلوژنی اسبهای کاسپین، عرب و تالشی
223
232
FA
رضا
سید شریفی
0000-0003-4593-2058
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقـق اردبیلی، اردبیل، ایران.
reza_seyedsharifi@yahoo.com
سجاد
بادبرین
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
badbarin1688@yahoo.com
نعمت
هدایت ایوریق
0000-0002-6802-6739
گروه علوم دامی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
nhedayat@uma.ac.ir
سیما
ساور سفلی
موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
simasavar@gmail.com
جمال
سیف دواتی
0000-0001-6794-4450
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقـق اردبیلی، اردبیل، ایران.
jseifdavati@uma.ac.ir
حسن
خمیس آبادی
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
10.22067/ijasr.v1397i1.69408
نژادهای بومی به دلیل دارای بودن ویژگیهای منحصر به فرد، جزء ذخایر ژنتیکی کشور محسوب شده و شناخت بیشتر ساختار ژنتیکی آنها به حفظ و حراست آنها و تدوین برنامههای اصلاح نژادی کمک خواهد کرد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی 136 رأس اسب از سه نژاد ایرانی (کاسپین، عرب و تالشی) با استفاده از 12 نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط انجمن بین المللی ژنتیک حیوانی، مورد بررسی قرار گرفت. تمام نشانگرهای استفاده شده چند شکل بودند و نشانگرهای ASB17 با 12 آلل و HMS6 با 6 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل را تولید کردند. بیشترین و کمترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب در نشانگرهای VHL20 (78/0) و ASB23 (62/0) محاسبه شد. میانگین شاخص شانون برای همه جایگاهها برابر با 72/1 به دست آمد. در نمودار فیلوژنی رسم شده با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA (14)، اسبهای کاسپین و تالشی در یک شاخه و اسبهای عرب در شاخه جداگانه قرار گرفت. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی زیادی در درون نژادهای بررسی شده وجود دارد و با توجه به جمعیت کم اسبهای تالشی و کاسپین، پیشنهاد میشود برنامههای اصلاح نژادی جهت بهبود کارایی و جلوگیری از انقراض آنها تا رسیدن به سطح امن طراحی و اجرا گردد.
تنوع ژنتیکی,روابط فیلوژنی,اسب های تالشی,کاسپین و عرب,نشانگرهای ریزماهواره
https://ijasr.um.ac.ir/article_36516.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36516_4071f67f6a55c049562e3ccb0a197cb1.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
پیش بینی و تایید in silico ریزRNA ها در بافت های مختلف گوسفند با منشا کروموزوم20
233
245
FA
وحیده
عباسی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
vahidehabbasi97@yahoo.com
محمدرضا
نصیری
0000-0001-7119-8155
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
nassiryr@um.ac.ir
علی
جوادمنش
0000-0001-6016-5905
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
javadmanesh@um.ac.ir
10.22067/ijasr.v1397i1.74619
در سالهای اخیر با روشنشدن اهمیت ریزRNAها در فرآیندهای حیاتی بدن موجودات زنده، شناسایی ژنهای ریزRNA اهمیت زیادی پیدا کردهاست از سویی دیگر روشهای بیوانفورماتیکی نیز گسترش یافته و سبب شده تا روند شناسایی ریزRNAها با سرعت بیشتر و هزینهی کمتری پیش برود. تحقیقات در سالهای اخیر بر روی گونههای زیادی از جمله انسان و موش و همچنین حیوانات اهلی از قبیل گاو و بز و مرغ باعثشده تا در این گونهها ریزRNAهای زیادی گزارش شود با این حال در گونهی گوسفند هنوز اطلاعات نسبتا کمی وجود دارد. در این مطالعه پس از پیشبینی ریزRNAهای کروموزوم 20 گوسفند، جهت تایید با اورتولوگها در سایر گونهها مقایسه و در نهایت برای بررسی بیان از دادههای ترنسکریپتوم گوسفند استفاده شد همچنین در این تحقیق برای ارزیابی روش مورد استفاده از دادههای شاهد مثبت استفاده شد. با استفاده از این روش در کل 400 ریز RNA و از این تعداد 81 ریزRNA جدید در کروموزوم 20 گوسفند پیشبینی شدند. بررسی ترنسکریپتوم نشان داد که از این تعداد 33 ریزRNA فقط در بافت عضله، 10 ریزRNA فقط در بافت کبد، 35 ریزRNA در هر دو بافت کبد و ماهیچه و 3 ریزRNA نیز در مخلوط بافتهای قلب، کلیه، مغز، تخمدان، پوست، چربی سفید و ریه بیان شدند. مقایسه با پایگاه داده miRbase مشخص کرد که تعداد 64 ریزRNA از ریزRNAهای پیدا شده برای اولین بار گزارش شدند. حساسیت و دقت انتخاب این روش برابر 67 و 95 درصد ارزیابی شد و از این رو میتوان گفت این روش میتواند به عنوان مکمل روشهای پیشبینی ریزRNA اطلاعات ارزشمندی را فراهم کند. از این روش می توان برای پیش بینی ریزRNAها در سایر کروموزوم های گوسفند و یا در سایر پستانداران استفاده نمود.
روش از آغاز,بیوانفورماتیک,ریزRNAها,گوسفند
https://ijasr.um.ac.ir/article_36530.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36530_e085966651f210bd34ca7da1660881f8.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
شناسایی جهشهای FecXI، FecXH و FecXB در ژن BMP15 در گوسفند نژادهای لک قشقایی و بهمئی در استان کهگیلویه و بویر احمد
247
257
FA
مصطفی
محقق دولت آبادی
0000-0003-4876-1514
دانشگاه یاسوج
mmuhaghegh@yu.ac.ir
اسما
مرادعلیپور
دانشگاه یاسوج
moradalipoor.a70@gmail.com
فرخنده
منصوری
دانشگاه یاسوج
mansori.far68@gmail.com
فرنگیس
فتاحی
دانشگاه یاسوج
farangisfatahi13701370@gmail.com
زینب
صالحی
دانشگاه یاسوج
zeinabsallehi65@gmail.com
10.22067/ijasr.v1397i1.70188
نرخ باروری یکی از صفات مهم اقتصادی در گوسفند است، که تحت تأثیر ژنتیک و محیط میباشد. ژنBMP15 یکی از ژنهای موثر بر این صفت میباشد و جهشهای مختلف در این ژن باعث تغییر راندمان صفات تولیدمثلی و رشد در گوسفند میشود. چنانکه باروری بالا در گوسفندان به علت جهش در جایگاه BMP15 با منشأ اووسیتی (ژن فاکتور رشد) شناخته شده است. در این مطالعه از روش PCR-RFLP برای شناسایی چند شکلی جایگاههای ژنی FecXI، FecXH وFecXB استفاده شد. بدین منظور از تعداد 92 رأس میش نژاد لک قشقایی و بهمئی به طور تصادفی خونگیری صورت گرفت و استخراج DNA با استفاده از کیت استخراجDNA انجام شد. قطعات مورد نظر با استفاده از آغازگرهای اختصاصی (قطعه bp 204 از FecXI، قطعه bp 235 از FecXH و قطعه bp 153 از ژن FecXB)، و توسط واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) تکثیر گردید. پس از مجاورت محصولات PCR با آنزیمهای اختصاصی (XbaI، SpeI وDdeI)، مشاهده گردید که همه قطعات FecXI و FecXH فاقد جایگاه برش برای آنزیم هضمکننده بوده و تنها یک الگوی باندی در آنها مشاهده شد. این مطالعه تنها وجود آللهای تیپ وحشی را تأیید کرد. تمامی نمونهها دارای ژنوتیپ هموزیگوت بودند و جهش اینوردل و هانا (جهشی که در حالت هتروزیگوت باعث افزایش میزان تخمکگذاری میشود) در آنها یافت نشد. براساس نتایج این مطالعه، ژن BMP15 نمیتواند تأثیری بر میزان چندقلوزایی در گوسفندان مورد مطالعه داشته باشد، بنابراین باید به دنبال جهشها یا ژنهای دیگری بود.
پلی مورفیسم,دوقلوزایی,ژن BMP15,گوسفند,PCR-RFLP
https://ijasr.um.ac.ir/article_36545.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36545_ea71c0a781e4ae64a0d3f3bb8d278222.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
11
2
2019
06
22
تاثیر استفاده از مکملهای افزودنی بر متابولیتهای خون، جمعیت میکروبی، نشخوار و انتقال غیرفعال ایمیونوگلوبینها در گوسالههای هلشتاین
259
272
FA
مسعود
دیدارخواه
0000-0003-1626-1662
دانشگاه بیرجند
masooddidarkhah@birjand.ac.ir
موسی
وطن دوست
0000-0001-7623-3917
دانشگاه پیام نور، تهران
m_vatandoost@pnu.ac.ir
10.22067/ijasr.v1397i1.71644
در این پژوهش تاثیر افزودن مکملهای افزودنی به شیر بر شاخصهای عملکردی، متابولیتهای خون، جمعیت میکروبی و انتقال غیرفعال ایمیونوگلوبینها به گوساله مورد بررسی قرار گرفت. شانزده راس گوساله ماده هلشتاین تازه متولد شده با میانگین وزن 5/41 در چهار گروه تیماری در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 60 روز استفاده شد. تیمارها شامل: 1- گروه شاهد (شیر فاقد افزودنی) 2- گروه پروبیوتیک (شیر + دو گرم پروبیوتیک) 3- گروه پریبیوتیک (شیر + چهار گرم پریبیوتیک) 4- گروه سین بیوتیک (شیر + دو گرم پروبیوتیک چهار گرم پریبیوتیک) بود. گوسالههای تغذیه شده با جیره دارای مکمل پروبیوتیک (گروه 2)کمترین مصرف خوراک و بهترین ضریب تبدیل غذایی را درکل دوره نسبت به سایر تیمارها داشتند. غلظت کلسترول کل، غلظت پروتئین کل پلاسما و آلیومین پلاسما تحت تاثیر مکملهای پروبیوتیکی و پریبیوتیکی در جیره ها قرار نگرفت و هیچ گونه اختلاف معنیداری بین جیرهها مشاهده نشد. مصرف مکمل پروبیوتیک باعث کاهش معنیداری (05/0P<) غلظت تریگلیسیریدها در پلاسمای خون، گوسالههای تغذیه شده با مکملهای افزودنی شد. بیشترین غلظت تریگلیسرید مربوط به گروه شاهد بود که اختلاف معنیداری (05/0P<) با سایر گروهها داشت. کمترین غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات مربوط به گروه شاهد بود که اختلاف معنیداری (05/0P<) با سایر گروهها داشت. در گوسالههای مصرفکننده پروبیوتیک مقدار جمعیت کل باکتریها به میزان اندک بعد از خوراک دهی افزایش یافت ولی هیچگونه اختلافمعنیداری در سنین مختلف در بین گروههای دریافتکننده مکمل مشاهده نشد. بیشترین مقدار ایمیونوگلوبولینG مربوط به گروهی بود که پروبیوتیک مصرف کرده بودند و با گروههای شاهد و گروه سینبیوتیک اختلاف معنیداری(05/0>P) داشت ولی ازگروه پریبیوتیک بیشتر بود و این روند در همه سنین 3، 7 و 30 روزگی ادامه داشت. در مجموع، نتایج حاکی از آن است که افزودن مکملهای پروبیوتیکی در جیره باعث بهبود عملکرد گوسالههای شیری هلشتاین میشود.
ایمیونوگلوبینها,جمعیت میکروبی,گوساله,مکمل افزودنی,نشخوارکنندگان
https://ijasr.um.ac.ir/article_36497.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_36497_27939cdb34d72b1f3413ba7c2a4528a5.pdf