دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
برآورد و مقایسه احتیاجات لیزین قابل هضم در جوجههای گوشتی راس 308 وکاب 500
FA
مهران
مهری
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
mehri.mehran@gmail.com
حسن
نصیری مقدم
0000-0000-0000-0000
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
yasharna@yahoo.com
حسن
کرمانشاهی
0000-0001-6969-6286
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
hassbird@yahoo.com
محسن
دانش مسگران
0000-0002-2738-5284
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
danesh@um.ac.ir
10.22067/ijasr.v4i4.20325
دو آزمایش برای تعیین احتیاجات لیزین در جوجههای گوشتی راس 308 و کاب 500 از سن 15 تا 28 روزگی انجام گرفت. جیره پایه برای مقادیر کافی همه مواد مغذی به جز لیزین تنظیم گردید. سطوح افزایشی مکمل لیزین به جیره پایه افزوده شد تا 6 تیمار آزمایشی در دامنه 6/0 تا 2/1 درصد لیزین قابل هضم تامین شود. جوجه ها بطور تصادفی در 48 قفس (4 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار گرفتند و هر قفس یکی از شش سطح اسید آمینه را دریافت نمود. افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و مصرف لیزین قابل هضم به سطوح افزایشی لیزین بصورت غیرخطی پاسخ دادند و اثر متقابل بین سطح لیزین و سویه به جز در مورد مصرف خوراک برای سایر پاسخهای عملکرد معنی دار بود. میزان احتیاجات لیزین با استفاده از مدلهای خطوط شکسته خطی و درجه دو برآورد شد. بر اساس مدل خطوط شکسته خطی احتیاجات لیزین در سویه راس برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 95/0 و 08/1 درصد بدست آمد؛ ولی با استفاده از مدل خطوط شکسته درجه دو برای افزایش وزن بدن 05/1 درصد برآورد گردید. در سویه کاب احتیاجات لیزین برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی با استفاده از مدل خطوط شکسته خطی به ترتیب 89/0 و 98/0 درصد برآورد گردید، ولی با استفاده از مدل خطوط شکسته درجه دو میزان لیزین مورد نیاز برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 99/0 و 14/1 درصد بود.
لیزین قابل هضم,سویه,احتیاجات,مدل خط شکسته
https://ijasr.um.ac.ir/article_32350.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32350_be780f98debdcab76ffb4e7f185bab7a.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
اثرات سطوح مختلف مکملهای معدنی و ویتامینی بر عملکرد مرغهای تخمگذار با جیرههای بر پایهی گندم و ذرت
FA
علی
نوبخت
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مراغه، مراغه ایران
anobakhat20@yahoo.com
10.22067/ijasr.v4i4.20326
این آزمایش جهت ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف مکملهای معدنی و ویتامینی بر عملکرد و صفات کیفی تخم مرغهای تخمگذار با جیرههای بر پایهی گندم و ذرت انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 5 × 2 شامل دو جیره بر پایهی گندم و ذرت، و 5 سطح از مکملهای معدنی و ویتامینی (صفر، 25/0، 35/0، 45/0 و 55/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 360 قطعه مرغ تخمگذار سویهی های- لاین (W36) از سن 65 تا 77 هفتگی در 10 تیمار و 3 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار انجام گردید. اثر سطوح مختلف مکملهای معدنی و ویتامینی بر پایهی گندم و ذرت بر عملکرد مرغهای تخمگذار معنیدار بود. در جیرهی بر پایهی گندم، مقادیر مربوط به درصد تولید، مقدار تولید روزانه تخممرغ، خوراک مصرفی و هزینهی خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی کاهش یافت، در حالی که ضریب تبدیل غذایی نامناسبتر شد. بهترین عملکرد با استفاده از 55/0 درصد از مکملهای معدنی و ویتامینی مشاهده شد. در اثر متقابل نوع جیره و سطح مکملها، بهترین عملکرد مرغها با 55/0 درصد از مکملها در جیرهی بر پایهی گندم بدست آمد. استفاده از گندم با 55/0 درصد از مکملها باعث کاهش درصد سفیده و افزایش درصد زردهی تخممرغ شد. استفاده از 55/0 درصد از مکملها باعث افزایش درصد سفیده و کاهش درصد زرده شد. در مجموع، جایگزینی ذرت با گندم در جیره های بر پایه ذرت، با استفاده از سطح 55/0 درصدی مکملهای مواد معدنی و ویتامینی موجب بهبود عملکرد و کاهش هزینهی تولید مرغهای تخمگذار شد.
ذرت,گندم,مرغهای تخمگذار,عملکرد,مکملهای ویتامینی و معدنی
https://ijasr.um.ac.ir/article_32372.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32372_3247cff68ad1add7ee480047fb9d14fa.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
تاثیر افزودن دو ماده جاذب تجاری و زئولیت طبیعی به خوراک آلوده به آفلاتوکسین B1 بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی
FA
جواد
عظیمی
0000-0002-8141-4904
گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
karimitm@modares.ac.ir
محمد امیر
کریمی ترشیزی
گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
karimitm@yahoo.com
عبدالامیر
علامه
گروه بیوشیمی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
حامد
اهری
دانشکده علوم و مهندسی صنایع غذایی ، واحد علوم و تحقیقات غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی
10.22067/ijasr.v4i4.20327
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر دو ماده جاذب تجاری و مقایسه آنها با زئولیت طبیعی در کاهش اثرات سوء آفلاتوکسین B1 روی رشد، عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی انجام گرفت. در این تحقیق از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین 386 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه برای هر تکرار استفاده شد. گروه های آزمایشی عبارت بودند از: گروه شاهد منفی: با تغذیه از جیره پایه؛ گروه شاهد مثبت: با تغذیه از جیره پایه + 1 میلی گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1؛ سه گروه دیگر حاوی 25 گرم در کیلوگرم از مواد جاذب میلبوند تی ایکس، پلی زورب و زئولیت طبیعی و جیره آلوده به 1 میلی گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بودند. میزان مصرف خوراک تفاوت معنیداری بین گروه ها نداشت. افزایش وزن بدن با مصرف جیرۀ غذایی آلوده به آفلاتوکسین B1 به طور معنیداری کاهش و ضریب تبدیل غذایی افزایش یافت، اما افزودن مواد جاذب باعث بهبود معنی دار افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی شد. از میان اندامهای داخلی فقط وزن نسبی طحال در اثر مصرف جیرۀ غذایی آلوده به آفلاتوکسین B1 به طور معنیداری افزایش یافت. مصرف آفلاتوکسین B1 بدون مواد جاذب باعث کاهش معنیدار تولید پادتن بر علیه واکسن نیوکاسل در 21 روزگی شد. همچنین پادتن تولید شده بر علیه گلبول قرمز گوسفند در 35 روزگی با مصرف جیرۀ غذایی آلوده به آفلاتوکسین B1 کاهش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد افزودن زئولیت طبیعی و مواد جاذب تجاری به جیرۀ غذایی آلوده باعث بهبود عملکرد و سیستم ایمنی در مقایسه با گروهی شد که آفلاتوکسین B1 را به تنهایی دریافت کرده بود.
آفلاتوکسین,مواد جاذب,زئولیت,جوجه گوشتی
https://ijasr.um.ac.ir/article_32395.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32395_d95c27e82a5b1fad3d4bbf12fda16372.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
مطالعه ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی پیت نیشکر عملآوری شده با بخار آب و تعدادی از مواد الیافی و نقش آنها در تغذیه نشخوارکنندگان
FA
مرتضی
چاجی
0000-0002-9336-4094
دانشکده علوم دامـی و صـنایع غـذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، خوزستان، ایران.
mortezachaji@yahoo.com
عباسعلی
ناصریان
0000-0003-3253-128X
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
naserian@um.ac.ir
رضا
ولی زاده
0000-0002-5912-4898
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
valizadeh@um.ac.ir
طاهره
محمدآبادی
0000-0002-8250-6704
دانشکده علوم دامـی و صـنایع غـذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، خوزستان، ایران.
t.mohammadabadi.t@gmail.com
10.22067/ijasr.v4i4.20329
این آزمایش برای مطالعه ویژگیهای تغذیهای و فیزیکی و شیمیایی پیت نیشکر خام و عملآوری شده با بخار آب تحت فشار (19 بار به مدت 3 دقیقه)، باگاس خام نیشکر، کاه های گندم، جو و برنج، سبوس گندم و یونجه خشک طراحی شد. استفاده از بخار برای عملآوری پیت خام نیشکر، سبب کاهش معنیداری در الیاف نامحلول در شوینده خنثی (77 در برابر 55 درصد)، نسبت همیسلولز به سلولز (54/0 در برابر 1/0) و افزایش حلالیت همیسلولز و به تبع آن افزایش قند محلول (20 در برابر 124 میلی گرم در گرم ماده خشک) شد. بخار تحت فشار منجر به بهبود ویژگیهای فیزیکی شامل افزایش جرم حجمی تودهای (20/0 در برابر 31/0 میلی گرم بر میلی لیتر)، حل پذیری (2/8 در برابر 8/12 درصد)، جرم حجمی لحظهای (30/0 در برابر 57/0 گرم بر میلی لیتر) و ماده آلی محلول (3/6 در برابر 2/11 درصد) و کاهش ظرفیت نگهداری آب (5/2 در برابر 1/2 میلی لیتر در گرم) شد. همبستگیهای منفی و مثبتی بین ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی مواد الیافی وجود داشت. جرم حجمی توده ای، جرم حجمی لحظهای و حل پذیری دارای ارتباط منفی با الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی و لیگنین بودند. ظرفیت نگهداری آب ارتباط مثبت با این اجزاء داشت. به نظر میرسد عملآوری مواد خشبی به ویژه پیت نیشکر با بخار آب تحت فشار روش مناسبی جهت بهبود ارزش تغذیهای آنها در تغذیه نشخوارکنندگان باشد.
پیت نیشکر,بخار آب تحت فشار,ویژگیهای فیزیکوشیمیایی
https://ijasr.um.ac.ir/article_32432.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32432_c4265682d03cac98ced221f487a34691.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
اثر عصاره صمغ آنغوزه (Ferula assa-foetida) بر پارامتر های خون و هیستوپاتولوژی بیضه در موش صحرایی نر ویستار
FA
علیرضا
ایوبی
0000-0000-0000-0000
گروه علـوم دامـی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ayyoubi.ar22@gmail.com
جواد
آرشامی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
رضا
ولی زاده
0000-0002-5912-4898
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
valizadeh@um.ac.ir
زهرا
موسوی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ayyoubi.ar22@gmail.coml
امیر
موسائی
0000-0003-4829-6616
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
moosaee.amir@gmail.com
10.22067/ijasr.v4i4.20330
آنغوزه(Ferula assa-foetida) ، گیاهی چندساله از خانواده چتریان است و در بسیاری از مناطق گرمسیری ایران می روید. صمغ آنغوزه حاوی ترکیباتی نظیر سزکویی ترپن ها و کومارین ها است که در طب سنتی برای درمان اختلالات عصبی، صرع، آسم و بیماری های گوارشی استفاده میشده است. در این مطالعه، به منظور بررسی تاثیر عصاره صمغ آنغوزه بر متابولیت های خون و هیستوپاتولوژی بیضه، از تعداد 32 سر موش صحرایی بالغ نر در 4 تیمار 8 تایی به مدت 14 روز در یک طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل مقادیر صفر، 75، 150 و 300 میلی گرم عصاره آنغوزه بر کیلوگرم وزن بدن موش ها بود که روزانه به روش تزریق درون صفاقی انجام شد. نمونه گیری بافت بیضه و خون گیری از قلب تمام موش ها در روز 15 انجام شد. نتایج نشان داد که تزریق 300 میلی گرم عصاره آنغوزه سبب افزایش و مقادیر 75 و 150 میلی گرم از آن باعث کاهش معنی دار سطوح تری گلیسرید، آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) موش ها نسبت به گروه کنترل شد. تعداد سلول های لایدیگ و میزان تستوسترون خون با افزایش غلظت عصاره به طور معنی داری کاهش یافت. بر اساس نتایج بافت شناسی، سطح 300 میلی گرم عصاره احتمالا دارای اثرات سمی بر سیستم تولید مثلی نر است، هر چند سطوح 75 و 150 میلی گرم بر عملکرد اثرات سودمند نشان داد. در عین حال تحقیقات بیشتر با تعداد حیوان زیادتر در دورهای طولانی تر پیشنهاد می گردد.
عصاره آنغوزه,تستوسترون,پارامترهای خون,هیستوپاتولوژی بیضه,موش صحرایی
https://ijasr.um.ac.ir/article_32457.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32457_840a26715ed18ec146953b9f0ae6c027.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
تأثیر پرتوتابی گاما و عمل آوری با سود سوزآور بر فراسنجههای تولید گاز برخی از محصولات فرعی کشاورزی در شرایط آزمایشگاهی (In vitro)
FA
سعید
سبحانی راد
گروه علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
sobhani5725@mshdiau.ac.ir
مهدی
بهگر
پژوهشکده تحقیقات کشاورزی، پزشکی و صنعتی کرج. پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای
mbehgar@yahoo.com
رضا
وکیلی
0000-0002-0011-2219
گروه علوم دامی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
rezavakili2010@yahoo.com
مهدی
الهی ترشیزی
گروه علوم دامی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
elahi222@gmail.com
10.22067/ijasr.v4i4.20331
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر استفاده از پرتوتابی گاما و مقایسه آن با روش عمل آوری با سود بر فرآیند تخمیر و فراسنجههای تولید گاز برخی منابع فرعی کشاورزی (تفاله گوجه فرنگی، تفاله پرتقال، پوسته پسته و کاه گندم) در شرایط آزمایشگاهی بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1) شاهد، 2) پرتوتابی گاما با دز 50 کیلوگری، 3) پرتوتابی گاما با دز 100 کیلوگری، 4) پرتوتابی گاما با دز 200 کیلوگری و 5) تیمار سود 5 درصد بود که بطور جداگانه بر روی هر کدام از منابع فرعی کشاورزی اعمال شدند. نتایج این آزمایش نشان داد پرتوتابی با دز 200 کیلوگری و سود به صورت معنی داری باعث افزایش تولید گاز در کاه گندم و تفاله گوجه فرنگی شدند. تاثیری از پرتوتابی و تیمار سود بر تولید گاز پوسته پسته مشاهده نشد. تفاله پرتقال پرتوتابی شده با دز 200 کیلوگری بیشترین مقدار گاز تولیدی را به خود اختصاص داد. بخش b و همچنین ثابت نرخ تولید گاز (c) در نمونه های کاه گندم پرتوتابی شده با دز 200 کیلوگری و سود در مقایسه با دیگر تیمارها و گروه شاهد بالاتر بود. ثابت نرخ تولید گاز و بخش b در تفاله گوجه فرنگی، پوسته پسته و تفاله پرتقال در تیمار پرتوتابی شده با دز 200 کیلوگری افزایش معنیداری نسبت به دیگر گروهها داشت، ولی کمترین مقدار در بخش b مربوط به تفاله پرتقال تیمار شده با محلول سود بود. نتایج نشان میدهد که در نمونههای خوراکی دارای درصد پایینتر سلولز و همی سلولز، پرتوتابی با گاما با دز 200 کیلوگری میتواند موثر باشد و سبب افزایش قابلیت هضم آزمایشگاهی این نمونههای خوراکی شود.
پرتوتابی گاما,فرآوری شیمیایی,محصولات فرعی کشاورزی,تولید گاز
https://ijasr.um.ac.ir/article_32489.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32489_5d7e22b959e679aaee95b54e62a48940.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
تأثیر دو سطح مختلف فیبر جیره شروع کننده بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده مصرف خوراک و فراسنجه های شکمبه ای گوساله های شیری هلشتاین
FA
امیر
سالاری نیا
0000-0002-0296-7499
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
محمد حسن
فتحی نسری
0000-0002-0296-7499
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
hfathi@birjand.ac.ir
همایون
فرهنگ فر
0000-0000-0000-0000
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
hfarhangfar2003@yahoo.com
حسین
نعیمی پور یونسی
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
10.22067/ijasr.v4i4.20332
به منظور بررسی تأثیر افزودن یونجه خشک و سطح فیبر کنسانتره شروع کننده بر خوراک مصرفی و عملکرد گوساله های شیری هلشتاین، آزمایشی با استفاده از 32 رأس گوساله نر، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و با روش فاکتوریل 2×2 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر پایین و بدون افزودن یونجه، 2-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر پایین و حاوی یونجه، 3-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر بالا و بدون افزودن یونجه و 4-کنسانتره شروع کننده با سطح فیبر بالا و حاوی یونجه بودند. اختلاف بین تیمارها از نظر مقدار خوراک مصرفی در دوره قبل از شیرگیری و کل دوره آزمایش معنی داری نبود اما در دوره بعد از شیرگیری از این نظر بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد. به لحاظ اضافه وزن روزانه در دوره قبل از شیرگیری اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت اما در دوره بعد از شیرگیری و کل دوره آزمایش اختلاف بین تیمارها معنی دار بود. اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی در دوره های قبل و بعد از شیرگیری به لحاظ بازده مصرف خوراک وجود نداشت اما این اختلاف در کل دوره معنی دار بود. تفاوت در میانگین غلظت کل اسیدهای چرب فرار شکمبه گوساله ها معنی دار بود. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده توأم از فیبر در کنسانتره شروع کننده و نیز از طریق افزودن یونجه خشک به جیره گوساله های شیری سبب کاهش عملکرد آنها می شود.
فیبر,کنسانتره شروع کننده,گوساله های نر هلشتاین
https://ijasr.um.ac.ir/article_32510.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32510_177270bfc89b252fcb7101d408f8a04b.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
بررسی تاثیر افزودنی های مختلف بر پایداری هوازی، ترکیب شیمیایی
FA
تقی
قورچی
0000000268652932
گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
ghoorchit@yahoo.com
فرزاد
قنبری
0000-0002-6599-761X
گروه علوم دامی،دانشکده کشاورزی،دانشگاه گنبدکاووس، گنبد کاووس، ایران
farzadghanbari@yahoo.com
طیبه
ابراهیمی
گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
10.22067/ijasr.v4i4.20333
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر افزودنی های اسید پروپیونیک (1 درصد)، اسیدفرمیک (8/0)، ملاس (5 درصد) و ملاس+ اوره (13 درصد) بر ترکیب شیمیایی، جمعیت میکروبی، تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام و پایداری هوازی سیلاژ ذرت انجام گرفت. عمل سیلو کردن در سطل-های 10 لیتری انجام گرفت. سیلوها بعد از 60 روز باز شدند. سیلاژهای تیمار شده با اسید پروپیونیک و اسیدفرمیک بیشترین مقدار ماده خشک را داشتند. تیمار اسید پروپیونیک درصد چربی خام و اسید چرب فرار کل بالاتری نسبت به سایر تیمارها داشت. مقدار پروتئین خام سیلاژ ذرت توسط ترکیب ملاس+ اوره افزایش یافت. کلیه افزودنی های مورد استفاده در این پژوهش باعث کاهش الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی شدند. شمار کل میکروارگانیسم ها در گروه شاهد و تیمار ملاس+ اوره بیشتر از سایر گروه های تیماری بود. تعداد باکتری های تولید کننده اسیدلاکتیک در سیلاژهای تیمار شده با ملاس و ملاس+ اوره بیشتر از سایر تیمارها بود. آلودگی به مخمر در هیچکدام از سیلاژهای تیمار شده با افزودنی ها مشاهده نشد. تیمارهای ملاس و ملاس+ اوره پتانسیل تجزیه پذیری پروتئین خام را افزایش دادند. تجزیه پذیری موثر ماده خشک در سرعت عبور شکمبه ای 5 درصد در ساعت در تیمارهای اسیدفرمیک، ملاس و اسید پروپیونیک نسبت به تیمارهای ملاس+ اوره و شاهد بیشتر بود. تجزیه پذیری موثر پروتئین خام در سرعت عبور شکمبه ای 5 درصد در ساعت در تیمارهای ملاس و ملاس+ اوره بیشتر از سایر تیمارها بود. پایداری هوازی در تیمارهای اسید پروپیونیک و اسیدفرمیک بیشتر از سایر تیمارها بود. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که افزودنی ها باعث افزایش کیفیت سیلاژ شدند.
سیلاژ ذرت,ترکیب شیمیایی,جمعیت میکروبی,تجزیه پذیری,پایداری هوازی
https://ijasr.um.ac.ir/article_32520.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32520_e44446755fe9fee7a8d84c548d3ddf36.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
بررسی تنوع ژنتیکی در اسب اصیل ترکمن ایران با استفاده از 4 جایگاه ریزماهواره
FA
محبوبه
سموزاد
0000-0000-0000-0000
گروه علوم دامی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
samoozad@yahoo.com
محمدرضا
نصیری
0000-0001-7119-8155
گروه علوم دامی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
nassiryr@um.ac.ir
علی اصغر
اسلمی نژاد
گروه علوم دامی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
aslaminejad@um.ac.ir
مجتبی
طهمورث پور
0000000261653182
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
m_tahmoorespur@yahoo.com
محمد
دوستی
گروه علوم دامی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
doosti.m@gmail.com
عبدالجلیل
غیادی
مدیرعامل شرکت تعاونی تولید و مشاوره اسب اصیل ترکمن. بجنورد، ایران
شاهرخ
قوتی
0000-0002-2016-2184
گروه علوم دامی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ghovvati@guilan.ac.ir
10.22067/ijasr.v4i4.20335
هدف از این پژوهش بررسی تنوع ژنتیکی اسب اصیل ترکمن ایران با استفاده نشانگرهای ریزماهواره بود. تعداد 51 نمونه خون از اسبهای اصیل ترکمن در منطقه راز و جرگلان در خراسان شمالی جمع آوری شد. DNA ژنومی استخراج، سپس واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تکثیر قطعات چهار جایگاه ریزماهواره (HMS02، HMS03، HMS07 و AHT04) با استفاده از جفت آغازگرهای اختصاصی به صورت استاندارد انجام شد سپس محصولات واکنش زنجیرهای پلیمراز چهار جایگاه بر روی ژل اکریل آمید 8 درصد الکتروفورز و رنگآمیزی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که تعداد آلل های چهار جایگاه مورد مطالعه از 9 تا 12 آلل متغیر بودند که بیشترین تعداد آلل در جایگاه ژنی HMS02 (12 آلل) و کمترین تعداد آلل در جایگاه ژنی HMS07(9آلل) مشاهده شد. بیشترین مقدار هتروزیگوسیتی(8847/0) در جایگاه HMS02 و کمترین مقدار این معیار (8039/0) در جایگاه HMS03 مشاهده شد. بیشترین مقدار اطلاعات چند شکلی PIC (86/0) مربوط به جایگاه (HMS07) و کمترین مقدار این معیار (77/0) مربوط به جایگاه HMS03 بود. بیشترین و کمترین مقدار شاخص شانون (2617/2 و 0532/2 ) نیز به ترتیب در جایگاههای ژنیHMS07 و AHT04 برآورد گردید. نتایج نشان دادند که 4 جایگاه ریزماهواره مطالعه شده چند شکلی بالایی دارند و میتوانند به عنوان نشانگر ملکولی مناسبی در مطالعات ژنتیکی مورد استفاده قرار گیرند.
اطلاعات چند شکلی,اسب اصیل ترکمن,تنوع ژنتیکی,هتروزیگوسیتی,نشانگر ریزماهواره
https://ijasr.um.ac.ir/article_32528.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32528_44b7aac7abdf34e4dd612bd9a92a97b5.pdf
دانشگاه فردوسی مشهد
پژوهشهای علوم دامی ایران
2008-3106
2423-4001
4
4
2011
12
22
تاثیر دفعات زایش بر راندمان تولیدمثلی گاوهای شیری در دوره پس از زایش
FA
فیروز
صمدی
samadi542@yahoo.com
سعید
حسنی
saeedh_2000@yahoo.com
10.22067/ijasr.v4i4.20336
هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دفعات زایش بر راندمان تولیدمثلی پس از زایش در گاوهای شیری بود. 20 راس گاو هلشتاین بر اساس شکم زایش، به دو گروه مساوی یک و چندبار زایش تقسیم شدند. وزن و نمره وضعیت بدن (بر اساس امتیازدهی 5-1) از دو هفته قبل از زایش تا زمان تائید آبستنی به صورت هفته در میان تعیین شدند. رکورد روزانه شیر نیز ثبت شد. فراسنجه های تولیدمثلی مانند زمان بازگشت رحم، زمان شروع علائم فحلی، زمان اولین تلقیح و تعداد تلقیح به ازاء هر آبستنی ثبت شدند. غلظتهای استروژن و پروژسترون سرم خون نیز اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که میانگین (± خطای استاندارد) وزن بدن و تولید شیر در گاوهای چندبار زایش به طور معنی داری بیشتر بود. میانگین (± خطای استاندارد) غلظت سرمی استروژن خون در گاوهای یکبار زایش کمتر بود (91/17±86/61 در برابر02/17±39/71 پیکوگرم در میلی لیتر). تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی و وقوع فحلی تحت تاثیر دفعات زایش نبودند. میانگین (± خطای استاندارد) پارامترهایی همچون فاصله زایش تا بازگشت رحم (41/5±0/40 در برابر 41/5±0/24 روز)، فاصله زایش تا اولین تلقیح (17/14±62/119 در برابر 17/14±5/67 روز) و شروع علائم فحلی (5/4±5/28 در برابر 5/8±67/19 روز) در گاوهای یک باز زایش به طور معنی داری بیشتر از گاوهای چند بار زایش بود. به طور کلی، این مطالعه نشان داد که تاثیر دفعات زایش بر راندمان تولیدمثلی دوره پس از زایش از طریق تاثیر بر غلظت استروژن سرم خون، زمان بازگشت رحم و زمان شروع فحلی می باشد.
دفعات زایش,تولید مثل,گاو شیری
https://ijasr.um.ac.ir/article_32544.html
https://ijasr.um.ac.ir/article_32544_9ca8932d096890b7150a8b2808e736d1.pdf