ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر سه دمای مختلف اکستروژن دانه سویای پرچرب بر مقدار انرژی قابل متابولیسم ظاهری (AMEn)، قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد تولید جوجههای گوشتی
در آزمایش اول، برای بررسی میزان انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn) و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی دانه سویای پرچرب اکسترود شده در سه دمای 145و 155 (دمای معمول کارخانجات) و 165 درجه سانتیگراد، سطوح صفر، 5/7، 15 و 5/22 درصد از هریک از دانههای سویای اکسترودشده در سه دمای مختلف، از روز 15 الی 21 جایگزین بخشی از جیره بر پایه ذرت-سویا گردید. مقادیر AMEn و قابلیت هضم مواد مغذی در مقابل سطح استفاده از نمونه در جیره پایه آنالیز رگرسیون شده و تا 100 درصد جایگزینی، برآوردگردید. میانگین AMEn دانههای سویای اکسترود شده در سه دمای 145، 155 و 165 به ترتیب 3893، 3908 و 4037 کیلوکالری بر کیلوگرم به دست آمد که تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و چربی خام دانه سویاییکه در دمای 165 درجه سانتیگراد اکسترود شده بود، بطور معنی داری نسبت به دانه سویای اکسترود شده در دمای 145درجه سانتیگراد، بالاتر بود. در آزمایش دوم، اثرات استفاده از 15درصد دانه سویای اکسترود شده در سه دمای 145، 155 و 165 درجه سانتیگراد بر عملکرد، ویسکوزیته محتویات گوارشی روده کوچک و ریخت شناسی مخاط ژوژنوم جوجهها مورد بررسی قرار گرفت. افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی جوجهها در طول کل دوره (یک الی 42 روز) و ویسکوزیته محتویات گوارشی روده در 21 روزگی، تحت تاثیر دمای اکستروژن دانه سویا قرار نگرفت. اگرچه با افزایش دمای اکستروژن، طول پرزهای مخاط ژوژنوم جوجهها افزایش یافت که این افزایش طول پرزها باعث شد که با بکاربردن دمای 165 درجه سانتیگراد، نسبت به دو دمای 145 و 155 درجه سانتیگراد، افزایش معنی داری در سطح جذبی پرزهای جوجهها دیده شود.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33095_0508dc4ab25c1ac1a7172e7eacce0aec.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33764
دانه سویای پرچرب
دمای اکستروژن
قابلیت هضم مواد مغذی
عملکرد
ریخت شناسی ژوژنوم
سیدعلی
میرقلنج
a_mirghelenj@yahoo.com
1
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
ابوالقاسم
گلیان
golian-a@um.ac.ir
2
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
حسن
کرمانشاهی
hassbird@yahoo.com
3
گـروه علـوم دامـی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
احمدرضا
راجی
rajireza@ferdows.um.ac.ir
4
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر جایگزینی سیلوی ذرت با سطوح متفاوت کاه گندم عمل آوری شده با گاز آمونیاک برعملکرد، فراسنجههای تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی تلیسه های هلشتاین
این تحقیق به منظور بررسی جایگزینی سیلوی ذرت با سطوح متفاوت کاه گندم غنی شده با گاز آمونیاک برعملکرد، قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیری شکمبه ای، فراسنجه های خونی فعالیت جویدن و ارزیابی اقتصادی استفاده از این دو علوفه در جیره تلیسه های هلشتاینانجام شد. 15 راس تلیسه با سن حدود 10-9 ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار به مدت 2 ماه با جیره های دارای (1) 36 درصد سیلاژ ذرت،(2) 18 درصد سیلاژ ذرت + 18 درصد کاه عمل آوری شده و (3) 36درصد کاه عمل آوری شده تغذیه شدند. پرسهای کاه با 4 درصد گاز آمونیاک به مدت 30 روز عمل آوری شدند. نتایج نشان داد که تفاوت بین میانگین ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه و ارتفاع جدوگاه در بین تیمارها معنی دار نیست. قابلیت هضم DM، CP،ADF و NDF در تیمار 1 به طور معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر بیشترشد. pH شکمبه ای و نیتروژن آمونیاکی شکمبه ای در تیمار3 نسبت به دو تیمار دیگر به طور معنی داری بیشتر شدند. زمان های مصرف خوراک، نشخوار و کل جویدن در تیمار 3 بطور معنی داری بیشتر از دو تیمار دیگر بود. BUN در تیمار 3 نسبت به دو تیمار دیگر و نیز آلبومین خون در تیمار 2 نسبت به دو تیمار دیگر بطور معنی داری بیشتر شدند. غلظت گلوکز، کلسترول، TG،AST و ALT بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. به طورکلی، برای هرکیلوگرم افزایش وزن، در تیمار 3 و تیمار 2 نسبت به تیمار 1 به ترتیب و 3935 ریال صرفه جویی صورت گرفت. نتایج نشان داد که کاه عمل آوری شده را می توان به طور کامل جایگزین سیلاژ ذرت در جیره تلیسه های هلشتاین کرد بدون اینکه اثر منفی بر عملکرد آنها داشته باشد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33111_85b1db894f41d433bd687cb68049f431.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33766
کاه گندم
آمونیاک
سیلوی ذرت
صمد
صادقی
samadsadeghi67@gmail.com
1
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
رضا
ولی زاده
valizadeh@um.ac.ir
2
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
عباسعلی
ناصریان
naserian@um.ac.ir
3
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
عبدالمنصور
طهماسبی
a.tahmasbi@protonmail.ch
4
علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عملکرد و شیوع آسیت در جوجه های گوشتی در پاسخ به برنامه های محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای
این آزمایش به منظور بررسی اثر محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای بر عملکرد، ترکیب لاشه و شاخص های مرتبط با آسیت در جوجه های گوشتی سویه راس 308 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تغذیه آزاد، محدودیت غذایی از 7 تا 14 روزگی، محدودیت غذایی از 7 تا 21 روزگی، تغدیه وعدهای از 7 تا 14 روزگی، تغدیه وعده ای از 7 تا 21 روزگی بودند. پرندگان مورد آزمایش از سن یک تا 7 روزگی و پس از 21 روزگی به صورت آزاد تغذیه شدند. به هر تیمار آزمایشی 4 تکرار با 12 قطعه جوجه (جنس نر) تخصیص داده شد. نتایج آزمایش نشان داد افزایش وزن در پرندگان گروه های محدودیت غذایی و تغذیه وعده ای 21-7 روزگی به صورت معنی داری کمتر از گروه تغذیه آزاد بود. تمام پرندگان توانستند با کسب رشد جبرانی در دوره پس از آزمایش، افزایش وزنی مشابه با گروه تغذیه آزاد در سن 42 روزگی داشته باشند. اعمال تیمارهای آزمایشی بر ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه جوجه های گوشتی تاثیر معنی دار نداشتند، ولی اثر آن ها بر مصرف خوراک در 22 تا 42 روزگی معنی دار بود. غلظت آنزیم لاکتات دهیدروژناز گروه های محدودیت غذایی 21-7 و تغذیه وعده-ای 21-7 به صورت معنی داری کمتر از سایر گروه های آزمایشی بود. غلظت هموگلوبین نیز در گروه تغدیه وعده ای 21-7 به طور معنی داری کمتر از گروه تغذیه آزاد بود. نتایج این آزمایش نشان داد اعمال گرسنگی به صورت محدودیت غذایی و همچنین تغذیه وعده ای تا سن 21 روزگی در مقایسه با تغذیه آزاد تاثیری بر عملکرد، ترکیب لاشه و شاخص آسیت در جوجه-های گوشتی نداشت، اما سبب کاهش نسبی غلظت آنزیم لاکتات دهیدروژناز و هموگلوبین خون شد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33139_3bf8799a946d12c05a5793d284d2bc85.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33765
محدودیت غذایی
تغذیه وعده ای
عملکرد
آسیت
جوجه گوشتی
بهروز
دستار
dastar392@yahoo.com
1
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
AUTHOR
محمود
شمس شرق
m_shams196@yahoo.com
2
LEAD_AUTHOR
سعید
زره داران
zerehdaran@um.ac.ir
3
AUTHOR
حسین
محب الدینی
h.mohebodini@uma.ac.ir
4
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر جایگزینی یونجه خشک با سیلاژ یونجه در جیره های گاوهای پرتولید هلشتاین
هدف از این پژوهش بررسی امکان جایگزینی یونجه خشک با سیلاژ یونجه در جیره های گاوهای شیرده پر تولید هلشتاین بود. به این منظور تعداد 450 راس گاو شیرده با میانگین وزنی 40±597 کیلوگرم با میانگین روزهای شیردهی 20±50 و میانگین امتیاز وضعیت بدنی 4/0±1/3 در یک طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی در سه تیمار و در هر تیمار سه جایگاه و در هر جایگاه 50 راس گاو به کار برده شدند. مدت آزمایش 60 روز بود که 10 روز جهت سازگاری به جیره ها و 50 روز طول دوره ی رکوردگیری بود. گاوها با جیره های کاملا مخلوط (TMR) و 2 بار در روز تغذیه شد. نسبت کنسانتره به علوفه 60 به 40 بود و درآن ها سیلاژ یونجه (AS) در تیمار یک، صفر؛ در تیمار دو، 10 و در تیمار سه، 20درصد بود و جایگزین یونجه خشک (AH) گردید. با جایگزینی کامل سیلاژ یونجه به جای یونجه خشک، ماده خشک مصرفی، شیر تصحیح شده برای 5/3 و 4 درصد و ترکیبات شیر تفاوت معنی-داری پیدا نکرد، اما در گاوهای دریافت کننده تیمار2 مقادیر شیر خام تولیدی افزایش و درصد چربی شیر کاهش یافت. نیتروژن اوره ای شیر با جایگزین شدن سیلاژ یونجه به جای علف خشک یونجه به صورت معنی داری افزایش یافت (85/15 در مقابل 69/14). pH شکمبه ای بین تیمارها یکسان بوده و بالاتر از 0/6 می باشد و الیاف نامحلول شوینده ی خنثی که از لحاظ فیزیکی موثر می باشد (peNDF) در تیمار با یونجه خشک بیش ترین مقدار بود (9/25 در مقابل42/24) و با وجود کاهش آن در تیمار حاوی سیلاژ یونجه، در فعالیت جویدن تغییر معنی داری ایجاد نگردید. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که در جیره های بر پایه TMR سیلاژ یونجه می تواند به طور کامل جایگزین علف خشک یونجه گردد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33160_cbef7de30af8f1c7cbdbfd2d1183d4ee.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33865
سیلاژ یونجه
یونجه خشک
گاو هلشتاین
نبی الله
آقازیارتی فراهانی
n_aghaziarati_f@yahoo.com
1
دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
LEAD_AUTHOR
حمید
امانلو
amanlou@znu.zc.ir
2
گروه علـوم دامـی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
AUTHOR
هرمز
منصوری
hormoz.mansouri@gmail.com
3
موسسه تحقیقات علوم دامی ایران-کرج
AUTHOR
حمیدرضا
میرزایی
4
دانشگاه زنجان
AUTHOR
علی
مصطفی تهرانی
atehrani7m@gmail.com
5
موسسه تحقیقات علوم دامی ایران-کرج
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
پیشگویی انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی (TMEn) خوراکهای آماده دوره آغازین جوجههای گوشتی
به منظور پیشگویی انرژی قابل سوخت وساز حقیقی (TMEn) خوراکهای آماده دوره آغازین جوجههای گوشتی بر اساس ترکیبات شیمیایی آنها، آزمایشی با تکنیک سیبالد در روی خروس گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش، ابتدا 8 نمونه دان آماده دوره آغازین از کارخانجات مختلف تهیه و ترکیبات شیمیایی آنها تعیین شد. نتایج حاصل از تجزیه ترکیبات شیمیایی نشان داد که میانگین مقادیر ماده خشک، پروتئین خام، عصاره اتری، خاکسترخام، فیبرخام، کلسیم، و فسفر در نمونههای پیشدان مورد مطالعه به ترتیب برابر47/90، 99/20 ،79/2، 69/6، 63/2، 08/1، 49/0 درصد با ضریب تغییرات (01/2تا29/13) بود. همچنین مقدار TMEn دانهای آماده آغازین به طور میانگین برابر 3006 کیلوکالری در کیلوگرم با دامنه تغییرات (2884 تا3275 ) بود که بین نمونهها تفاوت معنیداری وجود داشت. تراکم نسبی انرژی قابل متابولیسم نمونههای دان کارخانجات مختلف از 7/0 تا 8/0 متغیر بوده و تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان ندادند. میانگین قابلیت سوخت وساز حقیقی ماده خشک نمونههای دان آماده دوره آغازین برابر54 درصد بود و دان هایی که دارای فیبر خام بالاتری بودند، قابلیت متابولیسم حقیقی ماده خشک پایینتری از خود نشان دادند. TME و TMEn همبستگی منفی معنیداری با درصد خاکستر خام جیره به ترتیب برابر 38/0 و 59/0 نشان دادند و دان هایی که مقادیر خاکسترخام بالایی داشتند دارای TME و TMEn پایینتری بودند. تجزیه و تحلیل روابط رگرسیون نشان داد که میتوان مقدار TMEn دانهای آماده دوره آغازین را با استفاده از خاکستر خام، پروتئین خام، کلسیم و فسفر با ضریب تبیین برابر 67/0 (002/0 (P= پیشگویی کرد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33178_c96347feff761a65eb5e136fd9c70edf.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33859
انرژی قابل سوخت وسازحقیقی
دان آماده دوره آغازین
خروسهای گوشتی،
معادلات انرژی
سمیه
رحمانی
rahmani1390@gmail.com
1
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
حسین
جانمحمدی
mehrzad.hossein@gmail.com
2
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
AUTHOR
صادق
علیجانی
sad-ali@tabrizu.ac.ir
3
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
AUTHOR
اکبر
تقی زاده
ataghius@yahoo.com
4
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
AUTHOR
علی
حسین خانی
a.hosseinkhani@tabrizu.ac.ir
5
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
AUTHOR
سیدعلی
میرقلنج
a_mirghelenj@yahoo.com
6
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه تاثیر پرتوهای یون ساز گاما و الکترون بر کینتیک تجزیه شکمبه ای پروتئین و اسیدهای آمینه کنجاله سویا
پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر دزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتوهای یون ساز گاما و الکترون، بر تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین و اسیدهای آمینه کنجاله سویا انجام گرفت. بدین منظور از تکنیک های کیسه نایلونی و الکتروفورز ژل پلی آکریلامید در حضور سدیم دودسیل سولفات استفاده شد. پرتوهای یون ساز باعث کاهش بخش های سریع تجزیه و ثابت نرخ تجزیه و افزایش بخش کند تجزیه پروتئین خام شدند. تاثیر اشعه گاما بر فراسنجه-های تجزیه پذیری پروتئین خام بیشتر از پرتو الکترون بود. تجزیه پذیری موثر پروتئین خام تحت تاثیر پرتوهای یون ساز کاهش یافت. تاثیر اشعه گاما در کاهش تجزیه پذیری موثر پروتئین خام در سرعت های عبور 5 و 8 درصد در ساعت بیشتر از پرتو الکترون بود. پرتوهای یون ساز باعث کاهش تجزیه اسیدهای آمینه کنجاله سویا بعد از 16 ساعت انکوباسیون شکمبه ای شدند. پرتو گاما توانایی بیشتری در کاهش تجزیه پذیری اسیدهای آمینه داشت. در کنجاله سویای پرتوتابی نشده، زیرواحدهای ά، α و β پروتئین بتاکنگلیسینین پس از 4 ساعت و زیرواحدهای اسیدی و بازی پروتئین گلیسینین پس از 16 ساعت انکوباسیون شکمبه ای ناپدید شدند. دزهای 50 و 75 کیلوگری پرتو الکترون و اشعه گاما باعث حفظ زیرواحدهای بتاکنگلیسینین تا زمان 16 ساعت و حفظ زیرواحدهای گلیسینین تا زمان 48 ساعت شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که هرچند تاثیر پرتو گاما در کاهش تجزیه شکمبه ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه بیشتر از پرتو الکترون بود، اما ناپدید شدن شکمبه ای زیر واحدهای پروتئین کنجاله سویا به طور یکسانی تحت تاثیر این پرتوهای یون ساز قرار گرفت.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33196_5ee23d2befc6bd06604dd01bff0f977b.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33866
پرتوهای یون ساز
کنجاله سویا
تجزیه پذیری
الکتروفورز
فرزاد
قنبری
farzadghanbari@yahoo.com
1
دانشگاه گنبد کاووس
LEAD_AUTHOR
تقی
قورچی
ghoorchit@yahoo.com
2
AUTHOR
پروین
شورنگ
shawrang@gmail.com
3
پژوهشکده تحقیقات کشاورزی، پزشکی و صنعتی سازمان انرژی اتمی
AUTHOR
هرمز
منصوری
hormoz.mansouri@gmail.com
4
موسسه تحقیقات علوم دامی ایران-کرج
AUTHOR
نورمحمد
تربتی نژاد
n_torbatinejad@yahoo.com
5
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثرات مکمل ال-آرژنین بر رشد، تولید ماهیچه و ذخیره چربی در جوجههای گوشتی
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تغذیهای ال-آرژنین بر عملکرد، تولید و ترکیب شیمیایی ماهیچه، ذخیره چربی لاشه، ویژگی های ریخت شناختی روده و فراسنجههای خون جوجه های گوشتی سویه راس به مدت 46 روز بود. در این پژوهش تعداد 192 جوجه مرغ گوشتی یک روزه سویه تجاری راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره غذایی و 4 تکرار استفاده شد. جیرههای غذایی دارای 100، 153، 168 و 183 درصد آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس بودند. در روز 46 پژوهش، تعداد سه جوجه از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب، نمونههای خون از هر کدام جمعآوری و سپس کشتار شدند تا صفات لاشه، ویژگی های ریخت شناسی روده و ترکیب شیمیایی گوشت مورد اندازهگیری قرار گیرند. نتایج نشان دادند که جیرههای غذایی آرژنین سبب افزایش معنیدار وزن بدن، بازده لاشه، تولید ماهیچه، محتوای پروتئین و چربی ماهیچه، وزن قلب و رشد روده کوچک شد، ولی اثر کاهشی بر وزن چربی حفره شکمی داشت. مکمل آرژنین غلظت پلاسمایی ترییدوتیرونین و تیروکسین را افزایش داد، اما غلظتهای پلاسمایی کلسترول، تریگلیسرید و اوره را کاهش داد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، مصرف میزان 168 درصد آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس، بهترین نتیجه را در بهبود رشد و تولید گوشت داشت، در حالی که مصرف جیره غذایی دارای 183 درصد آرژنین قابل هضم بیشترین کاهش چربی لاشه مشاهده شد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33251_6474496b7787acb315825ed7513f0e6b.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33861
آرژنین
عملکرد رشد
تولید گوشت
ذخیره چربی
جوجه گوشتی
مرضیه
ابراهیمی
marzebrahimi@ut.ac.ir
1
استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
احمد
زارع شحنه
azareh@ut.ac.ir
2
دانشگاه تهران
AUTHOR
محمود
شیوازاد
shivazad@ut.ac.ir
3
گروه علوم دامی پردیس کشاورزی و منابع طیبعی دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
زربخت
انصاری پیرسرائی
ansari2000@yahoo.com
4
گروه علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
AUTHOR
مجید
تبیانیان
mtebianian@yahoo.com
5
موسسه تحققات سرم و واکسن رازی-کرج
AUTHOR
مسعود
ادیب مرادی
adibmoradi@ut.ac.ir
6
دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
AUTHOR
کرامت
نوری جلیانی
nouri4@yahoo.com
7
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر برخی فراسنجههای تولیدی مرغهای مادر گوشتی
این آزمایش، به منظور بررسی سطوح مختلف روی بر برخی فراسنجه های تولیدی مرغهای مادر گوشتی با استفاده از 300 قطعه مرغ و 40 قطعه خروس سویه راس 308، با سن40 هفتگی به مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار و 15 قطعه مرغ و دو قطعه خروس در هر تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل چهار سطح مختلف روی (80، 110، 140 و170 میلیگرم در کیلوگرم) بودند و از سولفات روی به عنوان منبع روی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان دهنده اثر افزایشی و معنیدار روی بر تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ، کیفیت پوسته تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره میباشد. سطح 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره در افزایش تولید و کاهش ضریب تبدیل خوراک و سطوح 140 و 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره در افزایش وزن و بهبود کیفیت پوسته تخم مرغ موثرتر بودند. استفاده از سطوح افزایشی روی در جیره (بخصوص 170 میلی گرم روی در کیلوگرم جیره) موجب افزایش معنی دار وزن وکیفیت جوجه تولیدی گردید. سطوح افزیشی روی (بخصوص 170 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره) در هفته پایانی سبب افزایش معنی دار وزن نسبی بورس فابرسیوس در جوجه های تازه تفریخ شده و وزن نسبی قلب مرغهای مادر گوشتی گردید. در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از مکمل روی در جیره مرغهای مادر گوشتی می تواند با افزایش عملکرد، تولید جوجههایی با کیفیت را موجب شود.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33274_672dbf7157b9ac05b58865a0ce69ce1f.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33862
مرغ مادر گوشتی
مکمل روی
عملکرد
پوسته تخم مرغ
جوجه درآوری
مرتضی
نادعلی
mortezanadali8@gmail.com
1
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
LEAD_AUTHOR
سمیه
سالاری
somayehsallary@yahoo.com
2
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
AUTHOR
محمد
بوجارپور
bojarpour@gmail.com
3
گروه علوم دامی، دانشـکده علـوم دامـی و صـنایع غـذایی، دانشـگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان،خوزستان، ایران
AUTHOR
صالح
طباطبایی وکیلی
s_tabatabaei58@yahoo.com
4
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
AUTHOR
محسن
ساری
mohsensare@yahoo.com
5
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر سیلی مارین بر تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط سرب در جوجه های گوشتی
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سیلی مارین در تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط سرب در جوجه های گوشتی انجام شد. برای این منظور 240 قطعه جوجه گوشتی به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه گوشتی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل دو سطح سرب (0 و 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و سه سطح سیلی مارین (0، 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) اختصاص یافت. نتایج نشان می دهد افزودن 200 میلی گرم سیلی مارین اثرات منفی سرب بر افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را در کل دوره آزمایش کاهش داد و پرنده در معرض تنش اکسیداتیو افزایش وزنی مشابه با تیمار شاهد نشان داد. همچنین، استفاده از 200 میلی گرم سیلی مارین در زمانی که پرنده در معرض تنش اکسیداتیو قرار داشت، به طور محسوسی باعث بهبود درصد وزن نسبی ترکیبات لاشه شد. افزون بر این، با افزایش مقدار سیلی مارین در جیره تحت شرایط تنش اکسیداتیو، مقدار فراسنجه های چربی خون (کلسترول، تری گلیسرید و LDL) به طور غیرمعنی داری کاهش یافت. بعلاوه، در زمان تغذیه جوجه های گوشتی با جیره آلوده به سرب و درگیر شدن سیستم آنتی اکسیدانی پرنده با تنش اکسیداتیو، استفاده از 200 میلی گرم سیلی مارین به طور معنی داری موجب افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز و کاهش مقدار مالون دی آلدهید و نسبت هتروفیل به لنفوسیت شد. نتایج این آزمایش پیشنهاد می کند سیلی مارین در شرایط بروز تنش اکسیداتیو القایی توسط سرب دارای نقش حفاظتی می باشد و با تقویت سیستم آنتی اکسیدانی موجب بهبود عملکرد پرنده می گردد.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33293_459142ed6cfc8895ed56b5b08890a0b0.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33863
تنش اکسیداتیو
سرب
سیلی مارین
جوجه گوشتی
روح اله
ابراهیمی
mohsenebrahimi04@yahoo.com
1
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
LEAD_AUTHOR
طاهره
محمدآبادی
t.mohammadabadi.t@gmail.com
2
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
AUTHOR
محسن
ساری
mohsensare@yahoo.com
3
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
AUTHOR
سمیه
سالاری
somayehsallary@yahoo.com
4
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
AUTHOR
محمد جواد
ضمیری
mjzamiri@yahoo.com
5
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
AUTHOR
محمد تقی
بیگی نصیری
mt_nasiri@yahoo.com
6
دانشـکده علـوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، اهواز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثرات 1-25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول و عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه دارویی بوزیدان (Withania somnifera) بر معدنی شدن و استحکام استخوان جوجه های گوشتی
این آزمایش به منظور بررسی اثرات 1-25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول [1, 25 (OH)2 D3]و عصاره هیدرو الکلی ریشه گیاه دارویی بوزیدان (Withania somnifera) بر عملکرد، ابقای مواد معدنی، معدنی شدن استخوان و خصوصیات مکانیکی استخوان جوجه های گوشتی انجام شد. تیمارها در قالب فاکتوریل (2×3×2) شامل جیره کنترل مثبت با سطح کافی کلسیم و کنترل منفی (کاهش 30 درصدی سطح کلسیم)، 3 سطح عصاره بوزیدان (صفر، 75 و150 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و 2 سطح 1-25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول (صفر و 5/0 میکروگرم در کیلوگرم جیره) بود. تعداد600 قطعه جوجه گوشتی یکروزه راس 308 بصورت تصادفی در 60 عدد پن و 10 پرنده در هر کدام توزیع گردید. هر تیمار دارای 5 تکرار (50 پرنده در هر تیمار) بود. جیره های آزمایشی بطور نامحدود در اختیار جوجه ها از 1 تا 42 روزگی قرار گرفت. در 21 و 42 روزگی یک پرنده از هر تکرار کشتار و استخوان درشت نی چپ جدا گردید. تیمارهای غذایی مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی را تحت تاثیر قرار ندادند. بیشترین افزایش وزن در 42 روزگی (75/2475 گرم) در پرندگانی که از سطح کافی کلسیم مکمل شده با 75 میلی گرم در کیلوگرم بوزیدان تغذیه شده بودند ثبت گردید. در سطوح کمتر کلسیم جیره ابقای کلسیم و فسفر بطور معنی داری بیشتر بود. مکمل سازی 150 میلی گرم در کیلوگرم بوزیدان بطور معنی داری ابقای کلسیم در پرندگانی را که جیره کنترل منفی (09/83 درصد) دریافت کرده بودند را در مقایسه با کنترل مثبت (35/66) افزایش داد. صرف نظر از سطح کلسیم جیره، استفاده از 75 میلی گرم در کیلوگرم بوزیدان به همراه 5/0 میکروگرم در کیلوگرم 1, 25 (OH)2 D3 بطور معنی داری ابقای کلسیم را بهبود داد. در 21 روزگی، میزان کلسیم درشت نی در پرندگانی که بوزیدان مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود. در حالیکه هیچگونه اثری در روز 42 دیده نشد. میزان کلسیم درشت نی پرندگانی که جیره کنترل منفی مکمل شده با 75 میلی گرم بوزیدان و 5/0 میکروگرم 1, 25 (OH)2 D3 دریافت کرده بودند مشابه با آنهایی بودند که فقط 150 میلی گرم بوزیدان مصرف کرده بودند. مکمل سازی 1, 25 (OH) 2 D3 در جیره بطور معنی داری کلسیم درشت نی را در 42 روزگی افزایش داد. استفاده از عصاره بوزیدان نیز بطور معنی داری نیروی شکاف و سختی استخوان را افزایش داد. این آزمایش نشان داد که استفاده از عصاره بوزیدان اثرات مثبتی بر ابقای کلسیم، کلسیمی شدن استخوان و خصوصیات مکانیکی آن داشته و بر عملکرد پرنده تاثیر منفی ندارد. از طرفی اثرات همکوشی میان عصاره بوزیدان و 1, 25 (OH)2 D3 بر ابقای کلسیم و کلسیمی شدن استخوان مشاهده گردید.
https://ijasr.um.ac.ir/article_33296_8aa27d2db8c5c18ead9731fe93ebe421.pdf
2013-12-22
10.22067/ijasr.v5i4.33864
1, 25 (OH)2 D3 ،
بوزیدان
ابقای کلسیم
معدنی شدن و استحکام استخوان
جوجه گوشتی
محمد طاهر
میرکزهی
mt_mirakzehi@yahoo.com
1
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
حسن
کرمانشاهی
hassbird@yahoo.com
2
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
ابوالقاسم
گلیان
golian-a@um.ac.ir
3
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
احمدرضا
راجی
rajireza@ferdows.um.ac.ir
4
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR